Mr. Kim? Taegi

ceza-

Kapı ziline dokunmak için uzandığımda geri çektim elimi. Olduğum konum şuan Taehyung'un evinin önündüydü ve her zamankinin aksine fazla endişeliydim bunun için. Aslında bu endişem ailesiyle tanışacak olmamdan kaynaklıydı. Zile tekrar uzanmak istediğimde elimin titrediğini fark etmiştim ki kapı açıldığında karşımda sırıtan Taehyung'u bulmuştum.

"Yoongi? Gelmişsin"

"Evet."

Fazla utangaç bu tavırlarım Taehyung'un da garibine gitmişti ki yüzünü ekşittiğinde içeri girmemi bekliyordu.

"Elimi tut."

Bu beni rahatlatabilecek şeylerden biriydi fakat aklıma ailesi geldiğinde bunu reddederek içeri daldım. Girişte göze çarpan genç görünümlü ve fazla hoş görünen kumral saçlı kadın hafif tebessümüyle yanıma kadar gelmişti. Sanırım Taehyung'un annesi olamalıydı fotoğraflardakine kıyasla.

"Oğlumun kalbini çalan şirin çocuk sen olmalısın, hoş geldin Yoongi."

İlk cümlesi beni utandırmış olsada heyecanımı bir kenara bırakıp uzattığı elini sıktım.

"Hoş buldum efendim. Oğlunuz bu konuda benden çok daha iyi bundan emin olabilirsiniz."

Taehyung'un bizi izlerkenki bakışları hayranlık uyandırıyor, mutlu olduğu gözlerinden anlaşılıyordu.

"Taehyung, damadım çok nazik, söylediğinin aksine inatçı biri hiç değil."

İnatçı? Bu kelimeyi duyduğumda gözlerim hemen Taehyung'a kaymıştı. Bir cevap vermesini beklerken salondan gelen sesin Taehyung'un babasına ait olduğunu gördüm aynı zamanda duydum.

"Hoş geldin Yoongi. Baban nerede? Neden gelmedi?"

Ellerimi önümde birleştirirken ciddi bir tavıra bürünerek yüzümün yönünü babasına hizalamıştım.

"Gelmeyi çok istedi fakat işe gitmesi gerekiyormuş. Selamlarını iletmemi istedi."

Annesi içeri girmemi söylerken konu yarıda kapandığında yemeklerin dolup taştığı masaya oturmuştuk. Baş tarafa babası yerleşmiş, annesi Taehyungla karşılıklı olacak şekilde oturmuştu. Bense Taehyung'un hemen yanında bulunuyordum. Babasının yönelttiği soruda paniğe kapılmadan önce dinlemeye özen gösteriyordum.

"Psikoloji okuduğunu duydum Yoongi. Kaçıncı sınıftasın?"

"Son sınıf efendim. Taehyungla aynı."

Yüzümü onlardan başa bir yana çevirmiyordum ki bu bana artı sağlayacaktı. Taehyung kulağıma rahatlamam için fısıldarken elini bacağımda bırakmıştı. İşte şimdi daha da kötü hissediyordum.

"Biliyorsun ki babanla birlikte çalışıyoruz. Babanı çok iyi tanıyorum diyebilirim. Çok fedakar, özellikle de sana karşı."

"Biz annem öldükten sonra çok şey yaşadık babamla, bu yaşa kadar gelmemde yanımda annem yerine hep babam vardı."

Pür dikkat gözlerin bende olduğunu fark ettiğimde yutkundum. Nefes alarak yemeğimi bitirmeye çabalıyordum. Annesi söz alarak konuşmaya katılmıştı.

"Bir ara babanla da bu akşam yemeğini yemeliyiz."

Sessiz kalan tek kişi Taehyungdu. Elinin hala bacağımda olması beni ürkütse de gözlerimi ondan alamıyordum.

"Taehyung, oğlum. Neden sessizsin bu kadar?"

Annesinin bu sorusu onu uyandırmıştı konuşmak için.