Bir Yaz Gecesi Rüyası

24

Aşka inanmıyorum,gerçekten var olduğuna emin değilim.Bazı insanlar inansa da benim için asla var olmayacak. 

                                                                         ~~~

Teni yumuşacıktı,ona dokunmak o kadar güzeldi ki bir daha ayrılmak istemiyordum ama aynı zamanda ondan nefret te edebiliyordum.Nefret aşka ne yakındı !

Dudaklarımı sıcacık yanaklarından çekmemle gözleri beni buldu,bu kadar yakından daha da güzel olan gözleri içimi ürpertiyordu.

"Bundan bahsetmemiştim de neyse?"

Emir geri çekilirken bende onu izliyordum.

"Neyden bahsetmemiştin Emir?"

Onun cevabını beklerken gözüm Hazal'a kaydı.Onun bizi böyle görmesi hoşuma gidiyordu,onu kıskanmak değildi bu ama sevmiyordum işte.

"Ben seni böyle mi öpüyorum?"

Onun bunu demesiyle refleks olarak koluna vurdum,bu çocuk gerçekten uslanmayacaktı. Güldüğünü hissedebiliyordum.Salak çocuk ne diye böyle şeyler söylüyordu?

"Emir sus!"

Sözlerimle gülümsemesi daha da derinleşti.

"Senin bu utangaçlığını ne yapacağım ben?"

Son kez ona yaklaştım ki sözlerim daha da etki kazansın diye.

"Benden uzak durabilirsin mesela."

Kaşlarını havaya kaldırıp cevapladı.

"O asla mümkün değil."

Sandalyemi çekip ayağa kalkınca 'tabağındakileri bitir' ikazı gelmeden oradan koşarak uzaklaşmam lazımdı.

Arkamı döndüğümde hala bir ses gelmeyince tekrar dönüp baktım,şaşırmış şekilde beni izliyordu.

Adımlarımı sıklaştırıp yolu yarılamıştım.

"Nevra ben salak mıyım?"

Hem gülüp hem koşmak ne kadar zordu.

"Koşma bak,bir yerine bir şey olacak.Kızım ben koşmuyorum dursana.Nevra sence koşarsam seni yakalayamayacak mıyım ben?"

Verandadan mutfağa girince gözlerim Meryem anneyi aradı.

Arkamdan geldiğini hissettiğimde kalbim daha da hızlandı,çocuk gibiydim.

Meryem anneyi görünce hemen arkasına saklandım,Emir'in bakışları beni bulunca gülümsedi.

"Ne oluyor kızım?"

"Anne bu beni sıkıştırıp duruyor,rahat bıraksın beni artık."

Anne diye seslendiğimin o an farkında olmasamda Meryem annenin bakışlarında hissetmiştim.Başımı okşayıp bakışlarını Emir'e yöneltti.

"Uğraşma kızımla,hasta olacak bak koşturmuşsun birde."

"Anne senin çocuğun benim,beni savunman lazım."

Dil çıkarttığımda daha da sinir oluyordu.

"O benim kızım,bak valla dayak yersin bu yaşta.Düzgün davran kıza."

"O benim."

Emir'in sözleri üzerine kalbim hızlanmıştı yine.Meryem annenin çekilmesiyle bende mutfaktan çıkmak istedim,bir yandan da geliyor mu diye arkama baktığımda geldiğini gördüm.

Basamakları ikişer ikişer çıkarken kalbimin hızından bayılacaktım sanki.Çocuk gibiydim,daha önce yaşamadığım şeyler olduğundan mı bilmiyorum ama çok keyifliydi.Tabi biri gerçekleri yüzüme çarpana kadar!