"'O günü hiçbir zaman unutmayacağım ben.Ama sende unutma,dediklerini unutma."
Duraksadığımızda sinirli ama meraklı gözlerle gözlerimi taradı.Hatırladığımamı yoksa böyle dile getirmeme mi bozuldu bilmem ama salak yerine konulmaktan sıkılmıştım.Devam...
Kafam uğulduyordu.Sanki tonlarca ağırlık bağlanmıştı.Başım öyle bir ağrıyordu ki gözlerimi açamayacakmışım gibi geliyordu.Neler oluyordu?
Sağ kolumun üstünde de bir ağırlık hissettiğimde aniden gözlerimi açtım.Kan beynime sıçramıştı.Neler olduğunu hatırlayamazken başımdaki ağrı mantıklı düşünmeme engel oluyordu.
O vardı.O dün gece bana gülümsüyordu, içki yolluyor kadeh kaldırıyordu,o bana doğru geliyor dans ediyorduk.Ben ne yapmıştım Allahım ben ne yapmıştım?
Dün geceden kesik kesik görüntüler geliyordu gözümün önüne.Bir yapbozun kayıp parçaları yavaş yavaş tamamlanıyordu ama tamamlandıkça deliye dönüyordum.Ben bunu nasıl yapabilmiştim?
Hızlıca yatakta doğrulup kalktığımda oda uyandı ama gözlerini açmakta zorlanıyordu.Elbisemi hızla üzerime geçirirken utancımdan yerin yedi kat altına girmek istiyordum.Böyle bir şeyin içine nasıl girmiştim ben.Artık gözyaşlarımı tutamıyordum.Eve gidip deli gibi ağlamak istiyordum,çenem titrerken ne yapacağımı,bu durumun içinden nasıl çıkacağımı düşünüp durdum ama yoktu.
Anlamaz gözlerle bana baktığında gözlerini ovuşturup olayı idrak etmeye çalışıyordu sanırım.
"Ağlama sakin ol."
"Sakin falan olamam biz ne yaptık ben ne yaptım?Ben ben insanların yüzüne nasıl bakacağım?"
Daha fazla ağlıyordum daha fazla.Ya sanki kilometrelerce yürüsem,yol boyunca hiç durmasam yine de geçmezdi.
"Bak kes çeneni,bağırıp durma kes.Olan oldu sakin ol dedim."
"Hiçbirşey olmadı tamam mı,hiçbirşey.Şimdi ikimizde hayatımıza devam edeceğiz.Sakin ol."
Neye devam edecektik? Ben hiç mutlu olamayacak mıydım?
"Senin için demesi kolay be! "
Onun için kolaydı,yarın gidip bir başkasıyla da olabilirdi ama ben bitmiştim,ben paramparça olmuştum.Benim hiç çıkış yolum yoktu.
"Bak eğer yanlış anlamazsan sana bir miktar para vereceğim.Tatile çık,değişiklik yap unut.İnan iyi gelecek bak güven bana.Sakinleştiğinde konuşuruz istediğin miktarı veririm."
"Ne diyosun be sen?Orospun muyum ben senin,sen nasıl böyle birşey söylersin? Görmüyor musun halimi.İğrençsin sen beni anladığın falan yok."
Hayatımda daha da aşağılık hissetmemiştim.Ben ne yapacağımı bilmezken onun sözleri kafamda uğulduyordu.Telefonumu alıp odadan çıktığımda gözyaşlarım yüzünden net göremiyordum.Ben ne yapacaktım? Nasıl böyle yaşamaya devam edebilirdim?Arkamdan bağırdığını duyuyordum,asansöre hızlıca binip giriş kata indim.Bayılmak üzereydim,midem bulanıyor ve leş gibi içki kokuyordum.
Kim isterdi ki beni artık.Ya annem duyarsa ne derdi bana?Daha hiçbir şeyden habersizken bana yakıştırmalar yapıyordu,kim bilir şimdi duysa neler derdi..Belkide anneminde dediği gibi işe yaramazın tekiydim ben.Ailemin sevmediği kadar vardım.
Eve nasıl gelipte kendimi duşa attığımı bilemiyordum.Sanki zaman durmuştu.Kaç saattir suyun altındaydım? Nasıl temizlenirdim ki artık? Bu su bile temizleyemezdi beni.Saatin öğlene gelmesi umrumda değildi,bugün iş günü olması,telefonumun çalması umrumda değildi.Tek düşündüğüm benim bunu nasıl yapmış olmamdı.
Ben ne yapacaktım? Tek başınaydım bu hayatta,hep yalnızdım.Bana yardım edecek yanımda olacak kimsem yoktu.Hayatımda bu kadar çaresiz hissetmemiştim.Annemin beni dövdüğü zamanlar bile bir umudum vardı ama şimdi bu halimle iğrençtim.En azından masumum diyeceğim tek bir yanım kalmamıştı.
O kötü kız olmuştum.O iğrenç kız olmuştum.Artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı ve hergün yaşadığım stabil,düzenli hayatım bambaşka bir boyuta geçmişti bile.Ben o kötü kız Nevra Yılmaz bundan sonra yaşadığım herşeye hazır olmak zorundaydım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.İlk bölümler biraz hızlı geçiyor,ilerleyen bölümler asıl konunun başlayacağı bölümlerdir.Keyifli okumalar.🤍🧚♀️
