KIRLANGIÇ KIŞI

Çünkü kırlangıç yuva yaptığı yere kederi de getirir.

Kırık dökük bir vitrinden görünen paha biçilmez bir hayat. Sarı gözlerin odağında yanan bir ev. Çığlıklara karışmış ambulans sesleri.

Parmaklarının arasında tuttuğu sigaradan derin bir nefes aldı. Sigaranın beyaz bedeni, bir katilin kanına bulanmıştı. Gözlerini bile kırpmıyordu. Dalgalanmış bir keder bayrağı artık beyaz değildi onun için. Kömür karasıydı.

Odağına giren bedenlere aldırış etmedi. Hemen arkasında duran adamın kızıla çalan kahve gözleri ise azrailin kanatlarını çalmış adamın gölgesindeydi. Kum saati döndü defalarca. Kumlar arasında boğulan bedenlerin çığlıları adamın dudaklarına tebessüm oldu.

İntikam onun gelmeyen yazına bir kırlangıç çığlıydı.

Akrep yelkovanın üstüne devrildi. Saniyeler mezarı oldu gözyaşlarının. Sarı saçlarındaki kana, adamın gözlerinde ölüm uykusuna yatan bir kadının parmak izleri vardı.

Hıçkırıklar çoğaldı, boğazına bir bıçak gibi dayandı. Sessizlik bu defa yoldaş oldu ona. Elinde tuttuğu bıçaklardan yapılmış oyuncaklarla.

Yolun sonunda kimse yoktu. Yanında yürüyen tüm bedenler geride kalmış mezarlara dönmüştü. Yolun sonu sandığı yer ise, bir kadının başlangıcı, bir kız çocuğunun hıçkırıkları ve bir adamın defalarca öldürdüğü katildi.