The Queen's Charm

Chapter 3

Makalipas ang ilang taon.

Matulin ang naging pagtakbo ko habang patuloy rin sa paghabol sa akin si nanay Faith at ate Anne.

"Young lady, nako! Tama na po ang pagtakbo baka madapa ka!" kinakabahang sigaw pa ni nanay Faith.

Hindi ko siya pinakinggan at patuloy pa rin ako sa pagtakbo, nilalasap ang hangin na dumadaan sa mukha ko. I was having fun running nang bigla ako natapilok.

Aray! Lintek na bato!

"Young lady, jusko po!" natatakot na sigaw ni ate Anne at mabilis na tumakbo papunta sa akin habang si nanay Faith naman ay muntik ng mahimatay ng matumba ako.

Oa ba sila? Medyo pero understandable naman. Sumalampak kase yong mukha ko sa damuhan, literal na hinalikan ng pisngi ko 'yong lupa habang nakabukaka ng kaunti ang aking mga paa.

Paharang-harang kase 'yong bato e.

"My lady, tumawag kayo ng manggagamot, dali!" utos pa ni ate Anne sa mga katulong na nakasunod sa'min na hanggang ngayon natulala sa nangyari sa'kin.

Nakakahiya. Ito yong una araw na nakalabas ako sa manor after six years of doing nothing tapos hahalikan ko lang pala yong damo. Ahh, lupa kainin mo na ako. Ay kinain na pala.

Mabilis ako kinarga ni ate Anne habang nagmamadaling naglakad sa loob. Isinubsob ko naman ang aking mukha sa balikat nito dahil sa hiya pero bago yon nakita ko pang inalalayan ng ibang katulong si nanay Faith. Eh sorry, nanay.

GINAGAMOT na ang sugat na natamo ko kanina, gasgas lang naman pero sobra kung maka-react ang mga tao sa manor.

Hinayaan ko na lamang sila at napagod din ako kakatakbo kanina. Ilang taon na pala simula ng mapadpad ako rito pero hanggang ngayon hindi pa rin ako masanay-sanay. Nakakapanibago kahit na kamukha ng mga magulang ko dati ang mukha ng magulang ko ngayon.

Nitong nakaraang buwan ko rin napag-alaman na isang libro pala ako napadpad. Sa isang librong minsan ko ng binasa dati.

I was around my high school year when I read the book "My Queen". Pinabasa lang 'yon sa'kin ng kaklase kong adik sa wattpad dati. Sobrang cliché pa naman ng kwentong 'to. Like inabandona ng hari ang anak niya kase namatay yong reyna? Tapos mag-aampon para gawin prinsesa, napakagago rin ng hari 'yon eh.

Kaya 'yon din ang nagtulak sa kontrabida na gumawa ng hakbang para saktan at patayin ang bida.

Masisi mo ba ang kontrabida kung nais niya mawala sa landas niya yong bida?

She was hurt, badly. How can her own father love others when she the real princess—their real daughter was abandoned, living in a small manor? Kung manor pa ba matatawag do'n, kung sabi sa kwento eh sirang-sira ito. How cruel that bastard can be.

Tapos ito pa na reincarnate ako as Amore Calithea Blair, isang side villain character. Sa lahat pa talaga ako yung magiging stepmother ng bida at kontrabida. Pag sineswerte nga naman. Note the sarcasm.

Ipapakasal ako sa hari pagkatapos ng limang taong pag kawala ng reyna, nanay ni Kierra. Nakalimutan ko na pangalan nun, hindi naman kase sa kanya yung focus ng kwento.

At since nandito na din ako, sisiguraduhin ko na pupunoin ko ng pagmamahal si Kierra. Mahilig pa naman ako sa bata, I even used to have an orphanage back in my past life. Kawawa na man kase yong mga bata nasa lansangan lang. And Kiera deserve everything. I pitied her a lot when I read the story. Hindi niya naman kasalanan ang pagkamatay ng reyna. She was a newborn child for pete sake.

And villains are not born, they were made by those people who hurt them the most. People always see them as evil but they never try to even gave them a chance, those antagonist to share their story and to even listen to their pains and sufferings.

Kaya wala ako babaguhin sa kwento, I'll portray the character well as the side character and keep my silent until the time I will marry that bastard emperor.

"YOUNG Lady, alam niyo po ba galit na naman ang Duke sa pagtakas niyo?!"

"Don't worry Anne ako na bahala kay daddy, hindi niya kaya ako natitiis." hagik-ik kong sagot dito.

Pero natuod naman ako ng marinig ang isang ma-awtoridad na boses at puno ng kaseryosohan sa aking likuran.

"Saan ka na naman galing, Lavelle Amore Calithea Blair?" huhu delikado, full name ko na yon

Dahan-dahan na man akong lumingon dito, only to greeted by my mom's angry and cold expression. Patay.

"Kung ang ama mo hindi ka matitiis pwes ako kaya ko. You're grounded!"

Akmang magsasalita na sana ako upang lambingin ang mommy but she's looking at my with her oh so famous death glare na kahit na ang tatay ko kilala bilang tyrant duke of the kingdom eh nangangatog pag kaharap ang dragon na dukesa ng Blair.

"You're not allowed to go outside even at your quarters. Huwag mo ako madaan-daan sa lambing mo Amore. Hindi na ako natutuwa sa pinaggagawa mo. Paano nalang kung may nangyari sa'yo sa labas? Ha!?"

"Wala na man po ina at hindi naman ako kila-"

"Eh ano kung hindi ka kilala ng mga tao? That doesn't mean you're already safe Amore! Mapanganib sa labas ng manor na 'to, and I won't allow to see my only daughter getting hurt again."

My parents was so overprotected, it's been 9 years and I'm already 16 years old, hindi pa rin ako hinahayang lumabas ng manor. Kahit na may guards. I was locked up in our own home. Takot sila na baka mangyari sa akin ang nangyari dati.

It was my seventh birthday and we decided to go to the capital to get some ingredients, nag request kase ako kay mommy na siya mag luto kaya siya rin mismo ang bumili ng kinakailangan sa pag luluto but an assassination happend. That I almost lose my second life.

I was stabbed near the heart and was asleep for almost a month. Mga matang puno ng pag-alala ang bumungad sa akin ng magising ako and that is why they never let me out again, takot na baka masaktan ulit ako.

Naiintindihan ko naman 'yon since I'm their only child, hindi na din kase nasundan pa kase may komplikasyon ang maaaring pagbubuntis ni ina but me being me, pinaglihi kay Dora. Gala ng gala, I just really want to explore the place bago man lang ako mapasok sa impyernong palasyong 'yon. But my parents being overprotected, palagi ako napapagalitan. Pero palagi ko parin ginagawa.

"I'm sorry mom, I just really want to atleast be free for a while and do things outside our home. Ilang taon na po kase akong parang isang taong may sala at siyam na taon akong nakakulong sa sarili natin pamamahay. I know you are worried but mom I also want to explore things outside this wall." nakayukong sabi ko rito.

Nag angat ako ng paningin, and my mom's expression became soft.

"Mom, can you let me outside the manor? Promise po hindi na ako tatakas, I'll bring guards with me. At hindi na po ako gagawa ng bagay patago. Just please hayaan niyo po ako makalabas man lang."

Akala ko papayagan na ako nito but my mom turned away.

"No, my decision is final. Go back to your room, you're maids will be sending things you needed." sabi pa nito at umalis.

Sigh... 

I guess wala na talaga ako chance makalabas pa dito. For sure mom will increase my security.

Tumalikod na ako para bumalik sa quarter ko, bagsak balikat naman ako naglalakad. Hanggang sa narating ko ang kwarto, I locked myself inside and letting no one in.