#ភាគទី22(យើងសុំទោសថេយ៍😓)ព្រះអាទិត្យរះមិនទាន់បានប៉ុន្មានត្រកូលអាន់ផេណាក៏រៀបចំចេញពីផ្ទះដើរសំដៅចូលឡាន ដែលដឹងសមាជិតគ្រួសានាំគ្នាទៅទាំងអស់តែម្តងរួមទាំងម៉ែកូនពីនាក់នោះដែល
នៅក្នុងឡានស្ងាត់ជ្រៀបមិនមានអ្នកណានិយាយអីតាំងពីចេញមករហូតដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវហើយនៅតែស្ងាត់ចំណែកថេយ៉ុងវិញនៅអង្គុយស្ងៀមស្ងាត់រហូតមិននិយាយអីទេមើលទៅដូចជាមានមន្ទិលក្នុងចិត្តដែលមិនអាចរំសាយបាន
ដោយមិនមានអ្នកណានិយាយអីឡានក៏ចេះតែបើកបរទៅមុខរហូតដល់កន្លែងឈប់សម្រាកញុាំអាហារពេលព្រឹកដោយសារចេញមកមិនបានទទួលទានទេចាំញុាំតាមផ្លូវ
ជីនដោយឃើញប្អូនស្ងាត់មិននិយាយអីគេក៏សួរនាំ
"ថេយ៍កើតអីមិនឃើញនិយាយអីសោះ"ជីន
"មិចក៏បងមិនប្រាប់ខ្ញុំថាពីរនាក់នោះមកដែល"ថេយ៍ដែលមិននិយាយអីសោះនោះក៏និយាយឡើងទាំងចងចញ្ចើម
"បងគិតថាមិនសំខាន់ទើបបងមិនប្រាប់"ជីនឆ្លើយយ៉ាងស្រួលធ្វើអោយថេយ៉ុងចាប់ផ្តើមខឹងតិចៗហើយ
"នេះបង~ហ៉ើយ"ថេយ៉ុងដកដង្ហើមធំព្រោះមាអារម្មណ៍ថាល្ហល្ហេវមិចមិនដឹងអារម្មណ៍មិននៅក្នុងខ្លួនសោះ
"អេឯងមិនញុាំបាយទេ"ជីនសួរឡើងពេកឃើញថេយ៉ុងងើបដើរចេញសំដៅទៅឡាន
"អត់ទេមិនឃ្លាន"និយាយទាំងមិនងាកមកមើលមុខបង
បន្ទាប់ពីញុាំអីរួចពួកគេក៏ចេញដំណើរបន្តទៅកន្លែងដែលចង់ទៅហើយក្នុងឡាននៅតែស្ងាត់ដូចដើមមិនមានអ្នកនិយាយ
បានអីនិយាយកើតបើឃើញមុខគ្នាឈ្លោះមិនត្រូវគ្នាផងអោយមកអង្គុយក្នុងឡានជាមួយគ្នាបានមិនឈ្លោះគ្នាបែកផ្សែងវាសំណាងមហាសំណាងហើយ
*Skip*
មកមើលជីមីនវិញម្តងថ្ងៃនេះគេមកដល់សាលាតាមធម្មតាតែក្រសែរភ្នែកដែលគ្រប់គ្នាមើលមកគេថ្ងៃនេះវាខុសពីធម្មតា ម្នាក់ៗមើលមកគេដូចជាគេជាសម្រាមពេបជ្រាយ ប្រហែលមកពីគ្មានថេយ៉ុងដើរក្បែរហើយ
YOU ARE READING
💫កែប្រែវាសនា តួចិត្តអាក្រក់💫
General Fictionអភូតហេតុដល់អស្ចារ្យបាននាំក្មេងប្រុស គីម ថេយ៉ុង ដែលជាអ្នកនិពន្ធ ឆ្លងចូលក្នុងសាច់រឿងដែលខ្លួនបានសរសេរដើម្បីកែសាច់រឿងធ្វើយ៉ាងណាអោយចុងបញ្ចប់នែតួចិត្តអាក្រក់បញ្ចប់ទៅដោយរីករាយ ។ តើគេអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីកែសាច់រឿងដែលខ្លួនបានសរសេរ?