"My scenery of Ecape" (BTS SERIES 6) KIM TAEHYUNG

CHAPTER 2

CHAPTER 2

"ANONG inaaral mo?"

Napa tigil naman ako sa pag susulat ng tanungin nanaman ako ng lalaking katabi ko. hayst ang kulit.

It has been days since i call his name at the groud of the school, nakita kolang naman ang name niya sa name plate niya na naka dikit sa Uniform niya, pero kung umasta eh Magkakakilala kami.

Dahil Since then Palagi na niya akong kinakausap, kahit palaging isang tanong isang sagot lang naman ako sa kanya,

ang dal-dal niya sobra, kaya minsan nakaka irita na din, ang ingay ng Araw ko pag kasama ko siya, kaya wala na akong mapayapang araw pag kasama ko siya.

Minsan hindi ko na nga pinapansin pero ang kulit pa din, ewan ko ba sa lalaking to bakit hindi na uubusan ng sasabihin at palagi pa din akong kinakausap kahit obvious naman na ayaw ko siyang ka usap, pero panay pa din ang pakikipag-usap niya sa akin.

Gaya na lang ngayon nagsisimula nanaman siya.

"Ui ano yan?"tanong niya at umupo na nga ng tuluyan sa tabi ko rxf6xf6 fýr5e,rt,rg 4,5wr53'uat Napansin kong sumilip siya sa libro na inaaral ko kaya Pinakita ko nalang sa kanya ang libro para hindi na siya mahirapan.

Napa tango naman siya matapos makita iyon.

"napaka sipag mo namang mag-aral"
sabi niya at nilabas na ang manga gamit niya sa bag.

napa iling na lang ako at hindi na nag salita, nag aral nalang uli.

"Ino- Orasan moba ang pag-aaral mo?" tanong niya

"Hindi" walang paki alam na sagot ko at nag focus lang sa pag sosolve ng math problem dito sa Worksheet namin.

"Talaga? hindi ba nakakapagod mag Aral?"

"Hindi"

"Bakit gustong gusto mong kaharap ang libro?"

Napa kunot noo naman ako at padabog kong binaba ang Librong hawak ko sinamaan siya nang Tingin.

"bakit ba ang dami mong tanong?"

nginitian naman niya ako at ipinatong ang Chin niya sa dalawang palad niya.

"wala akong ibang maka usap eh at isa pa bakit hindi kita kakausapin seatmate kita " naka ngiting sabi niya na parang baliw.

Napa irap nalang ako sa ere, dahil wala akong choice dahil siya nga ang katabi ko kaya ako lang ang palaging kinakausap niya.

at siya lang din ang kumakausap sa akin simula ng dumating ako dito sa school natu,

wala akong naging kaibigan dito, dahil hindi naman ako friendly,  well wala naman akong interest na makipag kaibigan, dahil ayaw konang mag tiwala sa kahit na kanino.

"Wag mokong kausapin"sabi ko at bumalik nalang uli sa Librong binabasa ko.

"Bakit naman?" nagtatakang tanong niya

Naiiritang tinignan ko naman siya dahil sa tanong niya, napa Pout naman siya at tumango tango ag itinaas ang dalawang kamay na parang sinasabi na Hindi na siya ma ngungulit, Binuksan nalang niya ang Libro niya at nag aral din, kaya ganun din ako, ramdam ko na nanood naman siya sa pag sosolve ko, Hindi ko naman ipag dadamot ang Kaalaman ko kaya pasimple kong inayos  ang Libro para makita niya ng maayos.

"Ahh ganun lang pala Yun, kaya pala hindi ko makuha kuha kasi mali yung pag solve ko"Bulong niya at nagsimula ng panibagong solving.

Napa iling nalang ako dahil sa sinabi niya at pasimpleng pinag masdan ang Pag solve niya, napa smirk naman ako ng Nakuha naman niya nga ang Sagot.