Damarlarında bir soy dolusu cesedin kanı dolaşıyordu.
O gece ay, gökyüzünde karanlıktaydı; bu görüntü göz çukurlarının içine gömülmüş siyah gözlerini hatırlatıyordu. Şehirde dolaşan bir katilin hayatının sınırlarına indirmeye başladığı darbe, keşfe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15. BÖLÜM: "PLÜTON'UN SESİ"
Type O Negative, I Don't Wanna Be Me
Type O Negative, Christian Woman
Dışında çok yaldız olan hayatların içinde hiçbir ışığın aydınlatmaya yetmeyeceği büyüklükte bir karanlık olur.
Hemera ve benim hayatım, her zaman yaldızlı olmuştu. Lisedeki popüler ikizlerdik, Hemera erkekler arasında sevilirdi, ben hocalar ve kızlar arasında sevilirdim. Bazen erkekler arasında da sevildiğim olurdu. Hemera eve zil zurna sarhoş dönen ikizdi, bense başucu romanını okurken uyuyakalan ikizdim. Her anlamda ikimiz de ışıltılıydık, insanlar tarafından merak edilen, aranan tiplerdik.
Yaldızlı hayatımıza dışarıdan bakan herkesin gözü kamaşırdı, eminim o hayata sahip olmak isterlerdi ama bunu isterken hepsi karanlıktan bihaberdi.
Mesela Hemera'nın lisenin bir döneminde anoreksiya ile uğraştığını bilmiyorlardı. Saatlerce kustuktan sonra ağlayarak uyuyakaldığını ve babamın onu götürdüğü rehabilitasyon merkezinde kilosu biraz fazla çıksın diye tartılmadan önce beş litre su içtiğini bilmiyorlardı. Hayali bir arkadaşım olduğunu, çocukluğumdan genç kızlığıma kadar o hayali varlıkla savaştığımı da bilmiyorlardı.
Abim Hermes'in liseden üniversiteye dek uyuşturucu ile savaştığını, hatta kanında uyuşturucu çıkmasından korktuğu için yalvararak benim idrarımı alıp kendi idrarı gibi deneye götürdüğünü bilmiyorlardı. Bunu yaparken ona iyilik ettiğimi düşünmüştüm, ta ki onu ağzından köpükler çıkıyor ve gözlerinin beyazı görünüyorken arabasında bulduğum geceye kadar. Neredeyse ölüyordu.
Annemin ölümünden sonra, yaldızlarımız bir anda soyuldu ve karanlık dışarı sızdı.
Hemera, karanlık gökyüzünde hızla kayan bir yıldız gibiydi ve onun kayıp gidişini izlerken kendimi o karanlık gökyüzü gibi hissediyordum.
