KARANLIĞIN IŞIĞI

2.BÖLÜM

Yorucu bir yolculuğun ardından uçaktan inip taksiye bindim. İstanbul'un o deniz manzarasında yeni hayatımı düşünmeye başladım.
Taksicinin geldik sesiyle kendime geldim. Arabadan inip valizlerimi içeriye taşıdım.
Evden içeri girdim. Gerçekten hoş olmuştu. Beyaz köşe koltuğunun üstündeki renkli yastıklar, evın temiz kokusu her şey güzeldi. Valizlarimi merdivenden zorlukla çıkararak odam olduğunu tahmin ettiğim yere girdim. Zaten 2 oda vardı. Tahminim zor olmadı. Odamda salon gibi aynı titizlikle düzenlenmiş. Hoş bir görüntüsü vardı. Beyaz bir yatak, makyaj masası ve 2 oda kapısı açılıyor. Odalardan birine girdim, banyoydu diğeri ise giysi odasiydi. Dolapları açıp içine baktım. Bir sürü kıyafet var. Kıyafetler tam benim tarzımdı. Dolabı kapattığında üstündeki not dikkatimi çekti.
" Canım Arya'm. Kendine dikkat et. Dediklerimi unutma. Kendine mutlu olacağın yepyeni bir hayat kur. Her zaman dediğim gibi kendine sevgili bul, arkadaşlar edin. Orada mutsuz olursan geri dön. Seni seviyorum Aryacım. Teyzen"
Israrla sevgili bulmamı söylüyor. Hayatımda kimseyle çıkmamış, kimseyi sevmemiş biri bunca olaydan sonra nasıl birini bulabilir ki...
Eşyalarımı yerleştirip mutfakta kendime sandviç yaptım. Yanınada vişne suyu koyup salona gittim. Aylarca elime almadığım telefonumdaki gelen aramalara, mesajlara baktım. 61 arama, 83 mesaj. Bu kadar mı çok seviliyordum :)
Aramalardan 28'i Ecem'e aitti. Ecem eski okulumdanki en yakın arkadaşımdı. Onunla şu an konuşamazdım. Kısa bir mesaj atıp iyi olduğumu, merak etmemesini, İstanbul'da yeni hayatıma başladığımı yazdım. 16 kez Enes aramış. Enes'de yakın arkadaşlarımdan biri. Onada Ecem'e attığım mesajdan attım. 4 kez teyzem, 15 aramada sınıftakilerden.
Teyzemede İstanbul'da olduğumu, merak etmemesi gerektiğini yazıp yolladım. Mesajlara bakma gereği duymadan sehbanın üstüne koydum ve televizyonu açıp izlemeye başladım. Gereksiz proğramlar... Uyku ağır basmaya başladı. Televizyonu kapatıp koltuğa uzandım. Zaten yarın okul var off.