KARANLIĞIN IŞIĞI

-Yeni bir gün-
1 ay boyunca hala alışamadığım bu tavana bakarak uyanmak, evime olan özlemimi arttırmaktan başka bir şeye yaramıyordu. Annemi babamı çok özledim. Onları benden alan o trafik kazasına hergün lanet ediyorum. Her gün kendimi boşlukta hissediyorum. Onlardan kalan her şey, birlikte bahçesinde piknik yaptığımız, içini kahkalarımızın doldurduğu o ev, bu şehir benim canımı yakıyor. Beni asla bırakmayacağını söylemişti annem ama bıraktı. Sözünü tutmadı. Ona azda olsa kızgınım, kırgınım. Ya babam her zaman beni koruyacağını söylerdi. Ben onun prensesiydim. Prensesler üzülür mü, ağlar mı hiç. Ama ben çok ağladım baba. Sen beni bıraktın diye...
Yine gözlerimdeki yaşı engellemek için tavana bakma yöntemini kullanıyorum. Ben güçlüyüm. Ailem beni her zaman güçlü görmek ister o yüzden ağlamamalıyım.
Bugün diğer günlerden daha farklı. Yeni hayatıma attığım ilk adım olacak. Teyzemgilin yardımıyla evi sattım. Daha fazla orada kalamazdım. Teyzemler her ne kadar burda onun yanında kalmamı istesede ben bunu kabul edemezdim. Etmedim de. Yeni bir hayat benim için çok daha iyi olacak... Evin parasıyla İstanbul'da küçük bir bahçesi olan 2 katlı bir ev aldık. Şirin bir evdi. Eniştemin maddi durumu iyi olduğu için içindeki eşyaları o aldı. Evin hiç bir işine karışmadım. Sağolsun teyzemgil düşünüp her şeyi yaptırmışlardı. Bugün yeni evime gidiyorum. Eniştem sayesinde Atahan Kolejine yazıldım. Her ne kadar devlet okulunu tercih etsemde teyzem egitimimi en iyi yerlerde devam ettirmemi istediği için Atahan kolejinde okumamı uygun buldu. Onu kırmak istemedim.
Altıma kot bir şort üstüme t- shirt ve kapsonlu hırkamı ayağımada konverslerimi geçirdim. Saçlarımı at kuyruğu yaptım ve aşağı teyzemlerin yanına indim.
Teyzem yine ağlıyordu. Gitmemi istemiyordu ama gitmek zorunda olduğumu da biliyordu.
Niye bu kadar zorlaştırıyordu ki. Zaten her şey çok zordu.
Valizlerimi şoföre uzattım. O valizleri yerlestirirken bende teyzeme sarıldım."şişşt. Ağlama artık teyze. İstediğin zaman yanıma ziyaret etmeye gelirsin."dedim. Teyzem "Senden ayrılmak istemiyorum Arya. Annen seni bana emanet etti. " sarilmayi bırakıp geri çekildim ve " teyze bu konuyu defalarca konuştuk. Cidden artık gitmem lazım uçağı kaçırıcam."dedim.
"Arya uçaktan inince beni mutlaka arıyorsun. Zaten havaalanına bile bırakmamızı istemiyorsun. Sık sık ara. Yemeğini mutlaka ye. Akşam evin kapısını kilitle..."
Teyzemin hemen sözünü kesip "Teyze hepsini ezberledim artık." dedim. Teyzem"olsun" dedi.
Teyzemle son kez vedalaşıp eniştemede sarıldıktan sonra taksiye bindim. Yeni hayatim bekle beni.