Curse - Sasusaku

- İ Promise That Be Ending -

Ne?....

Öleceğim diye mi?

Ne diyor bu?

Sasuke..?

Sakura dönen başını tutarak duvara yaslandı. Duyduğu şey onun başının dönmesine sebep olmuştu. Belki de daha fazlasına; midesinin bulanmasına, gözlerinin kararmasına, kalbinin hızlanmasına..

Ama Sakura ayakta kalmalıydı. Konuşmanın devamını dinlemek için mecburdu buna.

Naruto arkadaşının yüzüne hem acı, hem kızgınlıkla bakıyordu.

"Aptal! Söyleyip durma şunu.. "

Sasuke'den cevap gelmeyince devam etti.

"Sanki kansere yakalanan herkes ölüyor gibi konuşma. Sen kurtulacaksın, Sasuke."

"Kurtulacağına söz verdin.."

Kanser.

Kanser.

Kanser!?

Sasuke kanser mi?

B-ben...

Sakura'nın zihni tamamen boşalmışken dizlerinin bağı çözüldü. Ne diyordu bu aptallar? Şaka yapıyorlar heralde... Naruto şakaları sever değil mi?

Sakura'nın gözleri kapanırken gördüğü son şey kendisine koşan Naruto ve Sasuke idi. Bilinci hala açıkken bunların bir kabus olmasını diledi.

.
.
.

Neredeyim ben?

Burası neresi?

Kız güçlükle başını kaldırarak nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Küçük ve sade bir salondaydı ve koltuğa uzanmıştı. O etrafı incelerken kapıdan gelen Naruto'yu gördü.

"Hey, Naruto!"

"Sakura-Chan!! Uyanmışsın-ttebayo!"

Naruto'nun bağırışı ile Sasuke'de hızla içeri gelmiş, Sakura'nın yanına çömelmişti.

"İyi misin?"

Sakura başını salladı.

"Hmhm"

Şuan konuşmak istemiyordu. Hatta gitmek istiyordu. Acaba Sasuke ve Naruto duyduğunu anlamışlar mıydı? Peki Sasuke..

Kanser.

Lanet olası kanser.

Naruto ensesini kaşıyarak konuşmaya başladı.

"Sasuke, ben kalkayım artık. Anneme söz vermiştim."

Sasuke başını sallamakla yetindiğide Naruto göz devirip ikisine de el salladı ve evden çıktı.

Böylece ikisi yanlız kalmıştı ama.. Ne konuşacaklarını bilmiyorlardı. Belki de nereden başlayacaklarını bilmediğindendi bu.

Sasuke cesaretini topladı.

"Sakura.."

"...."

"Duydum."

Ve ikisi de konuşmadı. Bir kaç saniye, bir kaç dakika. İçlerinde ki yangın sönene kadar sustu ikiside.

"Anlıyor musun beni?"

"Neyi anlamam gerekiyor?"

"Neden seni sevmediğimi söylediğimi?"

"Neyden bahsettiğini bilmiyorum.

Sakura yalan söylüyordu.

Yere bakıyordu ikisi de. Birbirlerinne bakmaya yüzleri yoktu.

"Sakura.. Bilinmeyen numara olduğunu biliyorum.."

Sakura kafasını hemen kaldırdı ve Sasuke'nin gözlerine baktı.

"Ne?"

"Rol yapmana gerek yok."

Sakura tekrar eğdi başını.

"Nasıl anladın?

"Engeli kaldırmışsın.. Mesaj yazdığımda telefonuna bildirim geldi."

Lanet olsun.

"Her neyse.. Neden sana öyle dediğimi anlıyor musun?"

Sakura omuz silkti.

"Bilmem."

Sasuke, sonunda kıza bakabilmişti. Gözlerinin dolduğunu görebiliyordu.

"Çünkü ben ölecektim."

Sakura üstündeki yastığa yumruk attı ve göz yaşlarını daha fazla tutamadı.

"Lanet olsun, Sasuke!"

Sasuke, dürüst olmuştu. Hayatı boyunca böyleydi. Gerçekler canını yakardı insanın ama zamanla alışırdın.

Sasuke, Sakura'yı omzuna yasladı.

"Sorun yok."

Sakura hıçkırıklarının arasından konuşmaya çalıştı.

"E-e-evet, ç-çünkü.. Ben seni s-seviyorum."

Ve yüzünü oğlanın göğsüne soktu iyice.

"Ölecek olsam bile mi?"

"Ölecek olsan bile."

Sakura tepkisini ölçmek için Sasuke'nin yüzüne baktığında yanağından bir damlanın süzüldüğünü gördü. Onun acısını nasıl geçirirdi bilmiyordu.

Sadece onu öpmek istiyordu.

Sasuke, göz yaşlarını sildi. Sanki kızın aklını okumuş gibi yaklaştı dudaklarına.

"Sakura, beni istiyor musun?"

Kızda gözlerini sildi ve gülümsedi oğlana.

"Hemde çok.."

BU FİCDEN SIKILDIM VE OLABİLECEK EN KİSA SONU YAZDIM YANİ BU BOLUMDEN SONRAKİ BOLUM FİNAL

BAŞKA BİR FİCE BASLAYACAGİM VE OZGUN BİR KONUSU OLSUN İSTİYORUM.