Doğuştan Rahat

27: Tipi Adidas,beyni Kinetix.

Merhaba gençler!

Mükemmelsiniz vallahi.Çok mutlu ediyorsunuz beni,yorumlarınızla,mesajlarınızla.

E,merak edenler için etkili olur mu bilmiyorum,bende sizi mutlu edeyim dedim.

Tanışmak isteyenler bi mesaj çakabilir!

Bu arada..yazmıcam deyip deyip yazıyorum ya..Tek sebebi başka hikayeler okuduğum zaman aynısı başıma gelince sinir olmam.Bi de sizden çok ben merak ediyorum hikayemin nereye gittiğini,ondan yani..Artı olarak yazarken çok eğleniyorum böyle,gülüyorum falan iyi moral oluyor.

Haydi iyi okumalar bebekler,adios!

Ensesini kaşırken tek yaptığım öylece onu izlemekti.

Hatta sanırım bu şokla sonsuza kadar aynen burada böyle bir gargoyle gibi dikilecektim.

Mal adam,başından söylesene bende böyle işkence çekmiyim?Daha arkamı dönüp elinde kek fanusuyla seni gördüğümde ilanı aşk edeyim?

Oturduğu yerden kalktı,bende peşinden ayağa fırladım."Şey...ben okula gideyim en iyisi.." dedim çantamın saplarını tutup öne çekerken. "Bende gidiyorum,hadi gel gidelim."

Nabzım boğazımda atıyordu resmen.Heyecandan orada öleceğim sandım.

Minibüse bindik ve yârim yine bana para verdirmedi.Ulan kendimi böyle kötü hissediyorum,bedavacı gibi.Hiç te sevmem.

Yan yana otururken heyecandan ölmemek için kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım.Tabi unuttuğum bir şey vardı ben pop sanatçısı değildim.O yüzden kafamı cama yaslayınca "Yar,gitme." gibi bir şarkı söyleyemezdim.Kliplerde nasıl yapıyorlar acaba?Ben 3 dakika boyunca kafamı cama yaslı tutsam beynim krem şanti kıvamına gelir,kulaklarımdan akardı.

Çünkü sıçtığımın minibüsü bir mixerdi ve bizde kabın içinde çırpılmayı bekleyen mercimek çorbası.

Kafamı bir kez daha sert bir şekilde cama vurduktan sonra "Boşver ya," dedim. "Kafanı yaslamasan da olur."

Kafamı camdan çektikten sonra ellerimle oynamaya başladım.At kuyruğu yaptığım saçlarımı sağ omzuma aldıktan sonra dudaklarımı yemeye başladım.Yarim kolunu sol tarafımdan uzattı,kafamı omzuna yaslattı.

Çok yakışıklı olması yetmezmiş gibi gelip bir de romantik komedi filmindeymişiz gibi hareketler yapıyordu ve ben nedense paranoid şizofren olabileceğimi düşünüyorum.Tamam,hayal kurmak en büyük hobimdir ama cidden beynimden şüphelenmeye başlıyorum.O gülümsedi,dünyamda çiçekler açtı derler ya.Aynen öyleydi.Şu an gözümün önünde papatyalar açıyor ve ben yapraklarını koparıp seviyor sevmiyor yapıyordum.

Sonucu tabiki hayal dünyamda olduğu için her zaman; seviyor çıkıyordu.

Papatyaları severim,hatta tek sevdiğim çiçek diyebilirim.

Biraz yol gittikten sonra bi teyze binince minibüse,yarim kafamı omzundan çekti."Yeşil.."

Islık duymuş at misali kafamı dikleştirdim."Hım?"

Kafamı dikleştirince ayağa kalkıp teyzeye yer verdi.Teyze teşekkür ettikten sonra bana döndü."Araba tutuyor da beni,yer değişelim mi kızım?" diyerek.Teyzenin değişik bir telaffuz ile konuşması sevimliydi."Tabi tabi,buyrun." Ayağa kalktım,teyze geçsin diye.Bu arada hemen tepemizdeki bi kadın yerime oturdu.Gülümseyerek kafamı salladığım da kadına dua etmeye başladım.