The lament [Completed]

-12

{Zawgyi}

"ေဖေဖ" အားယြမ္က အိပ္ရာထဲကေန စိတ္လႈပ္႐ွားစြာနဲ႔ ခုန္ထၿပီး အိမ္ရဲ႕တံခါးေပါက္ဆီကို ေျပးသြားတယ္။

သူ႔အေမက တံခါးဖြင့္ေပးဖို႔ သူ႔ေနာက္ကေန ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာခဲ့တယ္။

သူ႔အေဖက ဒီေန႔ေနာက္က်တယ္။ "Dada" သူ႔ရဲ႕နတ္ဆိုးသားငယ္ေလးက သူ႔ေၾကာင့္မအိပ္ေသးတာကို သူ႔အေဖက ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ သူ႔အေဖက သူ႔ကို ဒူးေထာက္ကာ ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္။

"သားက မအိပ္ေသးဘူးေပါ့" သူ႔အေဖက သူ႔ပါးကိုနမ္းၿပီး ေမးလာတယ္။ အဲ့ဒါက အားယြမ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ တခစ္ခစ္ရယ္ေမာသြားေစတယ္။

"အူျမဴးေနတာပဲ" ရယ္သံကိုၾကားၿပီး သူ႔အေဖက သူ႔ကို စေနာက္လာတယ္။

"ႀကိဳဆိုပါတယ္ ဟန္နီ" သူ႔မိန္းမက သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္လာမွ သူ႔မိန္းမ႐ွိေနတာကို သတိထားမိသြားတယ္။ သူက ခံစားခ်က္မ႐ွိတဲ့အၾကည့္နဲ႔ သူ႔မိန္းမကို ၾကည့္လိုက္တယ္။

"အားယြမ္..ေဖေဖတို႔ အထဲဝင္ၿပီး စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာၾကမယ္ေနာ္" သူ႔အေဖက သူ႔ကို ျပံဳးျပလာတယ္။ အထဲဝင္ဖို႔ေျပာၿပီး သူ႔မိန္းမကို အေနာက္မွာ ခ်န္ထားခဲ့တယ္။ သူမက သူ႔ေယာက်္ားကို နာက်င္တဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

"Dadaသိလား" အားယြမ္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ "ဒီေန႔ ေမေမက သားကို ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေျပာျပတယ္"

"ဟုတ္လား" သူ႔အေဖက သူ႔ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို မ်ွေဝယူလာတယ္။ အားယြမ္က ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။

"ဘယ္လိုဇာတ္လမ္းမ်ိဳးလဲ" သူ႔အေဖက သူ႔ရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အသံေလးနဲ႔ ေျပာျပလာတဲ့ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ရတာ သေဘာက်တယ္။

"အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး..အဲ့ဒီမွာ ဝမ္ရိေပၚနဲ႔ေ႐ွာင္းက်န္႔ဆိုတဲ့ ဟီး႐ိုးႏွစ္ေယာက္ပါတယ္" နာမည္ေတြကိုၾကားၿပီး သူ႔အေဖရဲ႕မ်က္ႏွာက ေဖ်ာ့ေတာ့သြားတယ္။

"သားရဲ႕ေမေမက ေနာက္ထပ္ဘာေျပာေသးလဲ?" သူက သူ႔မိန္းမကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။

သူမက ထမင္းစားပြဲမွာ သူမေယာက်္ားအတြက္ အစားအေသာက္ေတြ ျပင္ဆင္ေနတယ္။ သူမရဲ႕လက္ေတြက ရပ္တန္႔သြားၿပီး သူမကိုၾကည့္ေနတဲ့ သူမေယာက်္ားကိုၾကည့္ကာ မ်က္လႊာခ်လိုက္တယ္။