KURT KAFESİ

Başlama saati?

Derin bir nefes aldı Atilla. Kolları üç gündür güneşin altında asılı olduğu için artık uyuşmuştu ama uyuşmasına rağmen öyle bir ağrısı vardı ki bazen kollarının kesilmesi gerekecek diye korkuyordu. Dudakları susuzluktan kurumuştu. Suyu damla damla döküyorlardı ağızlarına.

"İçeriye size bir sofra kurdurdum ki sormayın. Şu an bırakıp giden yemekhanede ziyafet çeker!"

Mete kollarını salladı."Komutanım, şöyle bağlamayı bana da öğretir misiniz? Ben hanımefendileri bağlıyorum bağlıyorum çözüyorlar. Onlara da böyle bağlama lazım galiba!"

Cehennem haftasında sona kalan yedi askerden kahkaha sesi yükseldi.

Komutan Mete'yi görmezden geldi. Boşboğazdı ama dirayetliydi.

Komutan Atilla'nın yanına adımladı, aralarında en gözü karası oydu. Ayağını karnına bastırdı. Atilla'dan bir inilti yükseldi." Neydi senin adın?"

Baskı midesini bulandırdı ama konuşmaya zorladı kendini. "Atilla Komutanım!"

Biraz daha bastırdı. "Duyamadım! Oğlum, niye fısıldıyorsun?"

Atilla acıyla kasıldı. "ATİLLA TUĞRUL AKKURT KOMUTANIM."

Baskısını gevşetti."Bağırma ulan!"

Bu sefer Ertuğrul'a yöneldi."Sen söyle hadi! Sana verdiğimiz ismi söyle kurtul Asker!"

"Söyleyeyim Komutanım," Ertuğrul başını dikleştirdi. "Gerilir zorlu bir yay oku fırlatmak için!" Diye bağırdı.

Ömer atladı hemen en sevdiği şiirdi.
"Gece gökte doğar ay, yükselip batmak için."

Komutan geri çekildi.

Ahmet devam ettirdi, Gülsüm'ü gelmişti aklına. "Mecnun inler, kanını
Leyla’ya katmak için."

Mete, "Ben de, ben de!" diye fısıldadı heyacanla. "Cilve yapar sevgili, gönül kanatmak için." Dedi, şiirdeki sevgiliden daha cilveli çıkmıştı sesi.

Atilla başka yerinden seçti sözleri. "Dağda niçin bağırılır? Feleğe çatmak için."

Hepsi anlaşmış gibi beraber söylediler sözleri bu sefer.
"İnsan büyür beşikte
Mezarda yatmak için."

Derin nefesleri arasında öyle bir hırs ve sevgiyle bağırıyorlardı ki yer gök son sözleriyle inledi.

"Kahramanlar can verir
Yurdu yaşatmak için."