"Bağımlı bir gençten daha kötü ne vardır bilir misin?"
İçtiği sigaranın dumanının dağılışını öylece ölü gibi izlerken, merakla sordu.
"Ne vardır?"
"Aşık bir genç."
"Hass*ktir be ordan!"
Sarışın yanında ki kıza doğru tükürüp yürüdü, ne diye şimdi sin...
Şimdiyse onu beklemek kalmıştı. Yine tanıdık o adımlar.
Katsuki nefes nefese girdiği bina arasına, İzuku'nun yanına doğru geldi.
"H-hay sikeyim geç uyanmışım, bir dal versene paketi unuttum."
İzuku güldü, çok mutlu ediyordu Katsuki onu... Yanında dursa bile seviniyor, kalbi hızlanıyordu... Her ne kadar hâlâ birbirlerini sevdiklerini söyleyemeseler de.
"Önce bir soluklan, boğulmak mı istiyorsun?"
Katsuki güldü.
"Zaten ölü değil miyim?"
"Zombi piç seni."
"Sensin piç."
"Kimin olduğu bariz ortada!"
İkisi atışırken, Katsuki tartışmanın arasına kaynatarak İzuku'nun elindeki paketi hızla almış ve ağzına hemen bir dal yerleştirmişti.
"Hâlâ şu kasiyer sana yavşıyor mu?"
"Paketim-! Hem ne alaka be!? Bana yavşamıyor, sadece iyi biri..."
"Sen böyle saf olmaya devam et, çok sikerler seni."
"Muhabbete kaynatmaya çalışma. Ver paketimi yoksa ben sikeceğim seni."
"O boyla mı?"
Katsuki bir kahkaha attığında İzuku iyice somurttu, hava ilkokul kavgası gibi hissettiriyordu. Sinir bozucu biriydi Katsuki, zaten İzuku da neden seviyordu onu bilmezdi.
İzuku geri uzatılan paketi aldı ve kendisi adına yeni bir dal daha yaktı, zavallı gençlerin bu yaşta ciğerlerini çar çur etmesi üzücüydü.
Yine de bunlara onları iten toplumdan da başka bir şey değildi, halk huzursuzluğunu kendi bedeninden ya da başkalarının bedeninden çıkarır idi.
İnsan, her şeye zarardır, kendine bile.
Katsuki sigaranın sonuna doğru geldiğinde, en son dumanını çekip piçliğine İzuku'nun yüzüne üflemiş ve hızla koşarak kaçmaya başlamıştı.
İzuku da sinirle onun peşinden koşuyor, kafasına bir tane patlatmak maksatı ile rahatlamak istiyordu, şerefsiz Katsuki.
"Ahah! Yakala, yakalayabilirsen!"
"Haksızlık bu! Sen spor kulübünün başkanısın!?"
"Nerd!"
İzuku ne kadar koşsada nafile, Katsuki gittikçe ondan uzaklaşıyor bir anda zıplayarak kiraz ağacından bir çiçek dalı koparıyordu.
Ardından Katsuki duruyor ve İzuku nefes nefese kalmış bir şekilde ona yetiştiğinde, çiçeği oğlana doğru uzatıyordu.
Ah, İzuku'nun kalbi şimdi ne hallere girseydi? Koşmaktan mı hızlansaydı, aşkından mı? İkisi de birbirine girdi.
Katsuki sırıttı.
"Dur tahmin edeyim, sana ilk çiçek veren benim şu anda değil mi?"
İzuku kulaklarına kadar kızararak, onun kafasına bir tane geçirdi ve çiçeği alarak okula koşmaya başladı.
"Aptalsın Kacchan!!"
Katsuki arkasından bakakaldı.
"Elin ağır biliyorsun değil mi!?"
Ardından acıyan başı ile yeşillinin peşine düştü.
___________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
