"Bağımlı bir gençten daha kötü ne vardır bilir misin?"
İçtiği sigaranın dumanının dağılışını öylece ölü gibi izlerken, merakla sordu.
"Ne vardır?"
"Aşık bir genç."
"Hass*ktir be ordan!"
Sarışın yanında ki kıza doğru tükürüp yürüdü, ne diye şimdi sin...
Sorguya çekildiklerinden beri iki hafta geçmiş, babası daha ne evin kapısına gelebilmiş, İzuku da ne insan içine çıkabilmişti. Zavallı.
Kendini o olaydan beridir eve kapatıyor, Katsuki'nin aramalarını dahi açmıyordu. Ne tepki verebilirdi... Belki oda sindiremiyordu, kendine yediremiyordu böyle aşkının bir anda cevap almasına.
Sorgu haberini illaki annesi işitmiş, gözyaşlarına boğularak oğlundan defalarca özür dileyip, neden ona söylemediğini söylemişti. İzuku yine suçlu hissetti, etrafındakileri üzdüğünü ve mahvettiğini hissetti...
Annesinin ağlamasından çok kendisi uzun bir süre acı çekmeyi yeğlerdi.
Çaresiz ve korkak ruhlar daima susmayı tercih ederler.
Katsuki ise günden güne içi mahvoluyor, çocuğun ondan hoşlanmadığını düşünmeye başlayarak paramparça oluyordu...
Yine bir okul günü, İzuku'nun okula gelmeyişinin beşinci günü. Sarışının içinin parçalandığı bir gün daha ve daha.
Katsuki büyük bir yorgunlukla, alamadığı cevap yüzünden endişeleriyle birlikte öğle arası çatıya çıktı, sadece biraz uyumak istiyordu, belki son derse kadar çatıya kapanırdı.
Lakin yalnız olmayacağını genç oğlanı görünce fark etti. Kaminari Denki, her zaman olduğu gibi çatıya konan tek öğrenci ve İzuku'nun biricik dostu.
Tabi ya, nasıl akıl edemezdi? Hızla oğlanın yanına koşarak, dibine çöktü Sarışın.
"K-kaminari!"
Kaminari Katsuki'yi görmemezlikten geldi, her ne kadar Sarışın dibinde olsada.
"Kaminari yalvarırım cevap ver, İzuku iyi mi..?"
Kaminari tekrardan susunca, Katsuki oğlanın yanına doğru oturdu ve sırtını tellere yasladı.
O sıra Kaminari derin iç çekmiş ve elindeki kavunlu ekmeği köşeye koymuştu.
"Katsudon yapmayı biliyor musun?"
"Ha?"
"Katsudon diyorum, yapmayı biliyor musun..?"
"Ah... Evet biliyorum, İzuku çok sever."
"Öyleyse ona bir tabak yap."
"Aramalarımı ve dahası evinin kapısını bile açmazken mi..?"
"Kaç kere gittin evine?"
"Sanırım... Üç kere."
"Neden üç? Neden beş değil."
"Beni görmek istemediğini düşündüm..."
Kaminari oğlanın kafasına bir tane şaplattı.
"İzuku iyi... Onu aradım, sadece biraz yalnız kalmak istiyor ama yine de düzgün yediğinden emin değilim. Ona yemek götürmek istedim ama beni reddetti. Bence senin gibi iyi bir aşcıyı reddetmez."
Katsuki gözlerinde umut belirir bir şekilde döndü Kaminari'ye.
"O isterse her şeyi yaparım."
"Ama öncesinde açılmayı bile gururuna yediremiyordun?"
Kaminari kaşlarını çatarak, biriktirdiği nefreti savurdu Sarışına... Katsuki yutkundu ve bakışlarını yere doğru çevirdi.
"Yediremiyor değil... Korkuyordum. Kim ona zorbalık yapan birini sevecek kadar aptal olur ki..?"
"İzuku. İzuku Midoriya olur."
"Sanırım."
Katsuki kıkırdadı ve ayağa doğru kalktı.
"Nereye?"
"Okuldan kaçacağım."
"Başarılar dilerim."
Sarışın tebessüm etti.
_____________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
