"Bağımlı bir gençten daha kötü ne vardır bilir misin?"
İçtiği sigaranın dumanının dağılışını öylece ölü gibi izlerken, merakla sordu.
"Ne vardır?"
"Aşık bir genç."
"Hass*ktir be ordan!"
Sarışın yanında ki kıza doğru tükürüp yürüdü, ne diye şimdi sin...
Okulun çatısında beraber yemeklerini gömüyorlarken, İzuku kavunlu ekmeğini ağzına depiyordu.
O sıra arkadaşını süzen Kaminari'nin gözüne kapşonlu arasından gözüken yarabantları çarptı ve hızla elinde ki muzlu sütü fırtlatarak oğlanın kolunu tutmuş ve kapşonlunun kolunu yukarıya doğru çekmişti.
"İ-izuku! Bunlar ne!?!"
Saçma bir şekilde kaplanmış jilet izleri.
Kaminari uzun bir sürece bokluk olduğunu hissetmişti, zaten oğlan sabahtan beri aşırı neşeliymiş gibi davranıyordu.
İzuku'nun dili tutuldu, başını başka yöne çevirerek ağzında kalan ekmeği yuttu. Ne diyebilirdi ki? Nasıl açıklasaydı?
"Hiçbir şey..."
Kolunu çekmeye çalışsa da bileğini tutan el bırakmadı.
"Ben senin en yakın dostunum İzuku... Biliyorsun benle konuşabilirsin, nasıl böyle bir şey yaparsın kendine?"
"Denki sorun değil! İyi olacağım... Korkma."
"Aptallaşma... Geçen seneden beri baya kilo kaybetmiş gibisin zaten, baban yüzünden değil mi..?"
İzuku'nun dili tutuldu, gözleri doluyor, gerilen vücudu nefesini darlıyordu. Her şeyi içinde yaşayan bir insandı o, işleri hep kendi başına halletmeye çalışan bir insan.
Kaminari'ye anlatabilirdi değil mi..? Sonuçta en yakın dostuydu o, hiçbir zaman yanından gitmez ve durum ne olursa olsun destek çıkardı. Çünkü o Kaminari idi. Adı bile güven kokan oğlan.
"Hay sikeyim İzuku... Yaz tatilinde ne yaşadın sen? "
İzuku başını yere eğdi ve nihayetinde kolunu geriye çekebilmişti.
"Babam işte... Dün sarhoş bir şekilde kapıya dadandı. Annem de yeni bir işe başladı ve iş saatlerini bilmiyor, evde tektim..."
"Sakına kapıyı açtım deme bana."
"Arka kapıdan girdi içeri... Kitlemeyi unutmuşum... Kafamı sikeyim."
"S-sana zarar verdi mi!? O oropsu çocuğu!? Neden beni aramadın!"
"Arasam anında gelecek miydin sanki, polisi arayacağım sıra telefonumu kırdı. B-beni dövdü. Annem benim yüzümden ondan boşanmış falan filan... Saydı bir ton bok herif... Sonra işte elime bıçak aldım mutfaktan zorlukla, öyle kovabildim..."
"İzuku..."
Kaminari kollarını oğlana sararak, onun sırtını sıvazlamaya başladı.
"Annen bunu biliyor mu..?"
"Hayır, zaten stresli ve gözünde ödem var. Daha çok stres yapmasını istemiyorum..."
"İzuku bununla tek baş edemezsin."
"Hiçbir şeyle edemem Kaminari... A-ama Katsuki! Bana iyi geliyor bi bilsen... Sabah bana çiçek verdi... Eskisi gibi kavgalı da değiliz artık iyi anlaşıyoru-"
"Konu Katsuki mi sence? Baban... Polise-"
"Şikayet edip duruyoruz zaten, defalarca uzaklaştırma yedi, her seferinde dönüyor."
"Tanrım... Cidden bu bölgenin polisleri çöp."
İzuku geriye doğru çekildi ve arkasında yaslanarak, sabah hediye aldığı çiçeği eline aldı.
"Sabahtan beridir yanında taşıyorsun..."
Konuyu dağıtmak iyi gelebilirdi.
"O hediye etti çünkü."
"Ama neden seni sevdiğini söyleyemiyor?"
"Bilmem..? Kendine yediremiyor bence."
"Neden?"
"Bilmem... Neden?"
_______________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
