Abilerim [Devam Edecek]

8 Bölüm

Oy ve yorum yapmayı unutmayın✨️

Medya: Ege Kaya

İyi okumalar 💓
__________________________________________

Ece'den

Hastaneye gitmemden 2 hafta geçmişti.Şu 2 haftada evdekilere aram iyiydi.En çokta Mert , ikizler ve Yamanla.Yaman zaten farklıydı.Sanki diğerleri yapmacıktı ama Yaman gerçek bir abiydi.Bana değerli biriymiş gibi hissettiriyordu.

Can'ın arkadaşı olan Meriç'le bir kaç defa karşılaşmıştık.Ama bir konuşma yada başka bir şey olmamıştı.Bunu neden söyledim bilmiyorum.Zaten o benim için önemli biri değil.

Yatağımdan kalkıp banyoya girdim.Sıcak bir duş alıp çıktım.Dün regl olmuştum bu yüzden bir kaç gün namaz kılmayacaktım.Ayın en berbat günleri.

Banyodan çıkıp üzerimi giyinmeye başladım.Giyindiyim pantolon artık çok eskimişti.Evet arkadaşlar fakir kızların zengin elbiseleri giyinmeleri sadece dizilerde olur.

Şu aralar tedavi için ilaçlara çok para harcıyordum. Maaşımın yarısı kira ve ilaçlara gidiyordu.

Ama iyi tarafı da şu ki iyileşme sürecindeyim.İnsAllah bu günlerde geçecek.

Üzerimi giyinip çantamı da alıp odadan çıktım.Aşağı inip yemek odasına girdim.Her kes buradaydı.Azat bey ve Sevda hanım.Yarın sabah dönücektiler buraya.

Onlara karşı kırgındım.Şu iki haftada beni hiç aramamıştılar.Belki işleri vardır diye düşünüyordum.Ama bir kaç kere diğerleriyle telefonda konuştuklarını duymuştum.

Aklımdaki düşünceleri kovup masaya geçtim.Her kese günaydın diyip gülümsedim.Her kes karşılık vermişti.

Yemek yemeğe başlamıştık.Bugün boş olduğum için kitap mağazasına gidicektim.Şu iki haftada öğrendiklerimden biride şuydu ki Ege de benim gibi kitap kurduydu.Bu yüzden Ege'ye bugün birlikte kitapçıya gitmeyi teklif edeceğim.

Kafamı Ege'ye döndürüp
"Ege bugün benimle kitapçıya gelir misin?"
diye sordum.Ege bana baktı ve tamam dedi.Sevinçle önüme döndüm.O sırada Mert'le göz göze geldik.

Bana garip garip bakıyordu.Sanki pişman yada utanç duygusu.Anlam veremedim ve yemeğime devam ettim.

Mert birden bana bakarak
"Şey Ece bugün akşam biraz yürüyüşe gidelim mi?"
diye çekinerek sordu.Ona gülümseyerek
"Tabii olur.Egeyle kitabçıdan geldikten sonra gideriz"
diye söyledim.Oda kafasını sallayıp önüne döndüm.

Bu gün hepsinde bir gariplik vardı.Bunu boş verip ayağa kalktım.Onlara afiyyet olsun diyip salona geçtim.Bir kaç dakikadan sonra onlarda geldiler.

Efe bana bakarak
"Bende sizinle gele bilirmiyim?"
diye sordu.Ona gülümseyip
"Tabiki de sende gele bilirsin."
diğerlerine dönerek
"İsterseniz sizde gelin birlikte gezmiş oluruz"
diye neşeyle söyledim.Bir birlerine bakıp bana dönerek aynı anda
"&Olur"
diye konuştular.Birlikte ayağa kalkıp evden çıktık.

Ege,Efe,Mert ve ben Agah'ın arabasıyla , Can,Mirza, ve Polat Poyrazın arabasıyla gidicektik.

Arabalara binmiş AVM'ye doğru gidiyorduk.Heyecanlıydım , ilk defa kardeşlerimle birlikte dışarı çıkmıştım.

Bu iki haftada hepsiyle yakınlaşmıştım.Ama içimde garip bir his var.Sanki onların bu halleri yalan.Sanki bana karşı yapmacık davranıyorlar.

İçimdeki garip hissi kovup Agah'a döndüm.Düşünceli bir şekilde yola bakıyordu.Koluna dokunarak
"İyimisin ?"
diye sordum.Bana dönerek sorgular gözlerle bana baktı.Daha sonra derin bir nefes alıp kafasının salladı ve
"İyiyim"
diye söyledi.Ona anladım dercesine kafamı salladım.Ve arkaya döndüm.