17.01.2023
Ben geldiiiimmm...
Bu turuncu sayfaların moralimi düzelttiği bir gerçek. Özlemişim. Yeni karakterlerin hayatlarına dalmaya hazır mısınız?
Hadi başlayalım
ATEŞ PARÇASI
Ateş özel bir hastanede pediatrik ortopedi bölümünde doktordu. Ailesine ait Bulut Home tekstil mağazasının reyonlarında geçen çocukluğuna rağmen şimdi hastane koridorlarını aşındırıyordu. Babası her ne kadar işin başına geçeceğini hayal etmişse de verdiği karara karşı çıkmamış, desteklemişti. Tabii bunda annesinin rolü büyüktü. Ateş, Bulut ailesinin ikinci çocuğuydu. Ondan on beş yaş büyük ablası vardı. Aradaki yaş farkından dolayı ablalığın yanında çoğu zaman annelik de yapmıştı kardeşine. Ablanın öğretmen olması baba Bulut'a vurulan ilk darbeydi. Birinci kuşağın emeklilik hayalleri biraz sekteye uğrasa da çilekeş damat Zeki, çalışkanlığı ve güvenilirliği ile patron koltuğuna oturdu.
Ateş hastaneden döndükten sonra evde biraz oyalanıp amcasına gitmeye karar verdi. Birkaç gündür Lale'yi görmemiş ve özlemişti. Lale ve Ateş aynı yıl, aynı gün dünyaya geldikleri için ikiz gibi büyüdüler. Hatta bu konuda Ateş'in değişik teorileri bile vardı. Bir doğum günlerinde annesinin iki bebeği taşımaya üşendiği için görevi eltisi ile paylaştığını söylemiş, bir diğer doğum gününde her eşyadan iki tane almamak için aynı anda doğurduklarını savunmuştu. Son uydurmadan sonra babası ve amcası teori üretmesini yasakladı çünkü annesinin iki çocuk emzirerek memelerinin sarkmasını istemediğini öne sürmüştü.
Ateş'in aksine Lale, kendi şirketlerinde çalışıyordu. Eskisi gibi her günleri beraber geçemediği için bazen üzülüyordu. Doğdukları günden beri ayrı kalmamışlardı. Okulları, kursları hep aynı olmuştu. Özellikle lise ve üniversite yıllarında suyunu çıkararak yaşadıkları için bağları çok farklıydı. Kuzenlerdi, kardeş gibi terimi bile onların yakınlığını anlatmaya yetersiz kalıyordu. Uslu dururken bile gizliden yaramazlık yaparlardı. Aslında başlatan hep Ateş olurdu. Sonunda ceza yiyende Ateş olurdu. Lale kibar, sakin ve hanım hanımcık diye tarif edilen insanlardandı. Ayar kaçırması çok ender görülürdü.
Aynı sitenin içindeki evleri onlara buluşma için zaman kazandırıyordu. Doğup büyüdükleri yerde kendileri gibi pek çok arkadaşları vardı. Aileler akrabadan yakın olmuş, çocuklar can kardeş olmuşlardı. Tabii bir kısmı...
Ateş hep şanslı biri olduğunu düşünürdü. Babası kırk beş, annesi kırk yaşındayken doğduğu için biraz fazlaca şımartılmıştı. Çalışkandı, başarılıydı ve seviliyordu. Bu da özgüveni pohpohlamak için yeterli gelmişti. İçindeki çocuk ruhu kaybetmeyen adam kendi adına doğru bir meslek yapıyordu.
Lale, şirkette annesinin yerini alarak ürünlerin nakliyesi ile ilgili birimde çalışıyordu. Mobilyadan ev tekstiline, aksesuara bir ev için gerekli olan her ürün bünyelerinde mevcuttu. Bulut Home dendiği zaman bilmeyen neredeyse yoktu. Lale de Ateş gibi mağazanın içinde büyümüştü.
Islak çimlerin üzerine basarak elleri cebinde ağır adımlarla yürüyen Ateş, ağustos böceklerinin şarkısını dinledi. Bazen gürültücü gelen bu ses bazen de müzik gibi kulağa işliyordu. İnsanın ruh hali dış dünya algısını değiştiriyordu. Gerçi Ateş'in ruh halinin kötü olduğu pek görülmemişti. Eğlenceyi seven ve dibine kadar vuran biriydi.
Eve yaklaştıkça terastaki masanın başında ev halkının dışında birinin olduğunu fark etti. Uzaktaydı ve yandan gördüğü için tam olarak kim olduğunu anlamadı fakat yaklaştıkça ağzı ve gözleri açılmaya başladı. 'Şaka' dedi kendi kendine. Eğer o tahmin ettiği kişi ise geleceğini biliyor olması gerekirdi. 'Hem önce bana gelirdi. Neden amcama geldi ki?' dedi. Kendi sorgulaması içinde eve yaklaşınca en yakın arkadaşı karşısındaydı.
