PLATONİK KATİL

1.Bölüm

Aşk bence karşılık alamayacağını bilmene rağmen sevmektir. Ne olursa olsun sevmektir, vazgeçmemektir. Canını da yaksa üzülsen de kırılsan da günün sonunda onu gördüğün için gülümseyebilmektir.

Bazı aşklar karşılıksızdır. 

Sen onun her hareketini ezbere bilirken, söyleyeceği şeyleri bile tahmin ederken, bugün ne giyeceğini bile bilirken onun seni görmemesi...

"Asena, Asena daldın yine" bakışlarım sağımda oturan derine döndü. "yine ne düşünüyordun acaba" bir kaç saniye düşünüyormuş gibi yaptı ardından konuşmaya devam etti "dur tahmin edeyim, Bartın'ı değil mi" beni çok iyi tanıması bazen çok can sıkabiliyordu. "Asena dilini mi yuttun konuşsana kızım" Derinin sözleri ile ona cevap verebilmek için boğazımı temizledim ve konuştum

 "biliyor musun? aslında benimle konuşmasını istemiyorum. sadece benim varlığımdan haberdar olmasını istiyorum."

 bir insan bu kadar görünmez olamaz değil mi? her gün aynı durakta beklediğin, aynı otobüse bindiğin, aynı okula gittiğin, aynı mahallede oturduğun birini nasıl fark etmezsin. gerçekten merak ediyorum bir insan bu kadar görünmez olabilir miydi. 

"Nereden biliyorsun seni fark etmediğini" hafif bir kahkaha attım ve dudaklarımı araladım "Derin, kendimizi kandırmayı bırakalım biliyorum beni fark etmediğini" masada duran suyumu alıp bir kaç yudum içip devam ettim "annem geçenlerde Bartın'la konuşmuş, benim kızım seninle aynı okulda demiş. Bartın da adımı sormuş annem de Asena deyince 'okuldaki çoğu kişiyi tanıyorum ama Asena diye birini daha önce duymadım' demiş."

"tamam da bu seni fark etmeyeceği anlamına gelmiyor sonuçta. biliyorsun 3 gün sonra kamp gezisi var. belki aynı grupta olursunuz" söylediği şeyler için günlerdir dua ediyorum umarım artık beni fark ederdi.

zilin çalmasıyla derin de ben de sınıflarımıza gittik. derin bartın ile aynı sınıftaydı samimiyetleri pek fazla yoktu ama en azından sohbet ediyorlardı. derin çoğu zaman beni onunla tanıştırmak istediğini söylese de hiç izin vermemiştim.

sınıfa gelip sırama oturdum ve kafamı masaya koyup dersin başlamasını bekledim.

"toplantı var"

ön sıradan gelen tanıdık sesler ile dikkatimi seslere verdim.

"kamp gezisine geliyor musunuz" bu ses Ilgaz'a aitti. Ilgaz Bartın'ın en yakın arkadaşıydı ve bizim sınıftaydı. onu seviyordum çünkü sınıfta bir tek o beni fark etmişti. samimiydik, çoğu şeylerimizi paylaşırdık birbirimize.

kafamı kaldırıp baktığımda aslında soruyu bana da sorduğunu fark ettim. Ilgaz pür dikkat bana bakarken diğerlerinin de bakışları bana döndü ve ılgaz soruyu bu sefer sadece bana sordu.

"kampa gelecek misin Asena" aralarından saçları sapsarı gözleri yeşil olan ve ilk defa gördüğüm bir kız konuştu "oha yeni misin daha önce görmemiştim seni" sadece Bartın değil kimse beni fark etmiyordu. "bende seni daha önce görmemiştim yeni misin" ve Asena vurdu gol oldu. iç sesime göz devirip kızdan gelecek cevabı bekledim. Ilgaz da böyle bir şey diyeceğimi tahmin etmediğini bakışlarından anlamıştım.

"ben mi" dedi alaycı tavrıyla, sinsi bir sırıtış ardından "ben Amerika'dan yeni geldim. tanıştırayım ben Burcu, namı değer Bartın'ın biricik sevgilisi" söylediği şey ile donup kalmıştım Bartının bir sevgilisi olduğunu bilmiyordum. kalbimden bir şeylerin eksildiğini hissettim.

"bende Asena" bunu Bartına söylemeyi o kadar çok isterdim ki.

"memnun oldum" dedi ve bakışları kapıya çevrildi. bende bakışlarımı kapıya çevirince ne olduğunu gördüm.