5.Bölüm

222 11 5
                                    

'Seni şeytanlardan aldım, meleklere veriyorum'

şarkı adı: Deniyorum, ama

                                    |

Adım seslerinin sahibi ile göz göze geldiğim anda kalbim yerinden çıkacakmış gibi  atmaya başladı.

Baktığım gözlerin sahibi Bartın'dı.

Bana toprağı andıran gözleri ile bakıyordu.

Onu gördüğüm anda vücudumu bir korku ve titreme kaplamıştı. Bunu o da fark etmişti.

"Benden korkma" dedi.

 Söylemesi çok kolaydı. Ondan korkmamayı en çok kalbim istiyordu. Eğer ki şuan olanları kimseye anlatmıyorsam bunun nedeni kalbimdi.

Kalbim ve Aklım çok büyük bir savaş veriyordu, galibinin kalbim olmasını istesem de kalbimin beni götüreceğini yolu düşündükçe aklım ağır basıyordu.

Hala titriyor olmam benim de canımı sıkmaya başlamıştı.

"Sana benden korkma dedim!" tıslarcasına konuşmuştu.

"Senden korkmamayı bende istiyorum" diye bağırdım.

"Karşımda bir katil duruyor nasıl korkmayayım" dedim.

"Alt tarafı bir katilim ya ne dram yaptın" dedi sesinin en sakin tonuyla.

Bana az önce alt tarafı bir katilim mi dedi o. 

Hemen düştüğüm yerden kalktım ve üzerimi silkeledim. Az önceye nazaran daha az korkuyordum, bana bir şey yapacak olsa o gece yapardı.

"Sen az önce ne dedin" 

"Alt tarafı bir katilim dedim"

"Şaka yapıyor olmalısın. Sen yaptıklarının farkında değilsin galiba ben sana fark ettireyim."

"SEN İNSAN ÖLDÜRÜYORSUN!" diye var gücümle bağırdım.

"Of valla sıkıldım ne insanmış canım. Ne buluyorsun şu insanlarda? Hepsi iki yüzlü ve katil"

"Katil?" kaşlarımı sorarcasına kaldırdım.

"Sadece bir bedeni öldürmekle katil olunmuyor. Bir insanın ruhunu öldürmekle de katil olunuyor " dedi.

Cevap vermedim ve arkamı dönmeden yürümeye koyuldum. 

Az sonra kolumu tutan Bartın yüzünden durmak zorunda kaldım. Yüzümü Bartın'a çevirdim ve kaşlarımı çattım.

"Ne var katil"

"Katil mi?" kahkaha attı.

"Evet, katil değil misin" omuzlarımı indirip kaldırdım.

"Katilim de, böyle hitap etmen komik"

"Öyle mi"

"Öyle"

"Bir katile göre fazla iyi duruyorsun"

"Az önce korkudan titrerken öyle demiyordun ama"

"O şey"

"Ney"

"Of be tamam bir şey demedim say"

2 dakika da beni sinir etmeyi başarmıştı. 

"E niye durdurdun beni" dedim.

"Kolyen" dedi ve soğuktan yumruk olan ellerimi alıp kendi ellerinin içine koydu ve açtı. Kolyemi ellerimin içine bıraktı ve gitti.

PLATONİK KATİLHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin