HIS ASSASSIN GIRL

CHAPTER 1

"No!"

"DON'T!" PLEASE DON'T!" pagmamakaawa ko habang umiiyak. Pagapang akong lumapit sa lalaking duguan at niyakap ito. Mas lalo akong humagulgol sa pag-iyak nang ngumiti ito sa akin.

"ILAYO NYO YUNG BABAE!" maotoridad na utos ng isang lalaki na sa palagay ko ay ang pinuno nila.

Hinila ako ng dalawang lalaki palayo sa duguang katawan ng lalaking yakap ko. Hindi na ako makalakad dahil sa dalawang kutsilyo na ibinaon nila kanina sa magkabilang binti ko. Masakit. Napakasakit. Pero mas masakit makita syang duguan at nakahandusay sa sahig na halos bawian na ng buhay.

"M-maawa po k-kayo. Don't do--WAG!"

Napabalikwas ako ng bangon sa aking kama. Panaginip. It's just a dream. Napanaginipan ko na naman sya.

Tumayo ako at naglakad papunta sa banyo. I should'nt dreamt about that anymore but--psh. Nevermind. I took a quick shower. Pagkatapis nun ay lumabas na ako ng kwarto. It's my second day here in the Philippines.

My dad decided to send me here. I don't know why. Maybe he's up to something. My dad and my older brother were in Japan. My mom? She's gone. I'm the only one who's in here.

Naglakad ako palabas ng bahay. It's already 9:00am in the morning kaya kailangan ko ng lagyan ng laman ang tyan ko. Hindi ako marunong magluto kaya lagi akong umaasa sa mga convinience store.

Nakarating ako sa 7/11. Pagpasok ko ay binati ako ng guard, medyo yumuko lang ako bilang tugon dito. I ordered a cup of coffee and one piece of siopao. Okay na to. Pagkatapos kong bayaran ay umupo ako sa isa sa mga upuan dito sa loob. Wala pang masyadong tao dahil maaga pa naman-- I think.

Humigop ako ng kape, and oh! Heaven! It taste good. Ang sarap talaga ng kape sa umaga. By the way let me introduce myself, I'm Gabrielle Takenori. 18 years old. I got the blood of Japanese, Korean and Filipino. Gaya nga ng sabi ko kanina, dad sent me here in the Philippines. Di ko alam kung bakit, pero sabi nya ay dito ko na daw ituloy ang pag-aaral ko.  I had a simple life back then. A normal teenage girl who has a lot of friends until that nightmare happened. Everything has changed. Literally all. I didn't go to school, instead I'd do homeschooling. I lost all my friends. Kung hindi lang---

"Excuse me Miss? Can I join you here?" naputol ang pag-iisip ko dahil sa lalaking may dala ng pagkain na nakatayo sa harapan ko.

Lumingon ako sa iba pang table and it's already occupied. Ganun na ba ako katagal na nag-iisip para di mapansing okupado na ang mgq katabing mesa ko? Tiningnan ko yung kape ko at siopao. Ubos na pala yung siopao pero yung kape ay kalahati pa lang ang bawas.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo. The guy looked at me "I'm done." I said at kinuha yung baso ng kape at lumabas na ng 7/11. Tumingin ako sa wrist watch na suot ko, it's exactly 9:55am. Makauwi nalang muna siguro, gusto ko sanang mag-grocery kaya lang wala akong gagamiting sasakyan at isa pa hindi ako marunong magcommute.

Nasa kalagitnaan ako ng paglalakad ng biglang magring ang phone ko. Kinuha ko yun sa bulsa ko without knowing who's the caller.

[ Gabrielle ] oh? It's dad.

"Waeyo?" ( Why ) I replied

[ How are you? ] he asked

"I'm good." I replied. " By the way dad, can you send me my car and bigbike here?" I asked.

[ Oh! That's the reason why I called you. I already sent them to you. ] Great! He's really kind.

"Jinja? Kamsahamnida!" nakangiting tugon ko. As if he'll see me.

[ Even Kaide, I already packed him. So he's coming too. ]

" Daebakk! " ( Amazing! )

[ One more thing ija. Stop speaking in korean you're already in the Philipines so you're supposed to speak in tagalog. ]