KALBİMDE YANGIN

13. Bölüm

Sonum olacağını bile bile seni sevmekten vazgeçmedim. Geçemedim.

Bölüm şarkısı/ Ekrem Düzgünoğlu & Zara / Olmuyor

Bu şarkı bu bölümün şarkısıdır. Aksini iddia eden, etmesin lütfen. Bölümü bu şarkıyla dinleyin derim ;)
🌿

Kırık yüreğinin yasını tutmaya bile vakit bulamadan, üzerine geçirilen beyaz gelinliğin yasını tutmaya başlayan genç kız,birazdan babasının odasına gelmesiyle ve de onu bir zamanlar sevdasıyla yanıp tutuştuğu adamın yanına götürecek olmasıyla da neredeyse aklının durmasına sebep olacak olan bu durumun, artık son çırpınışları olduğunun farkındaydı fakat bu durumda bile kendisini ayakta dimdik durmaya zorladı. Telaştan titreyen ve yaşadığı onca stresten dolayı terleyen elleriyle,gelinliğinin bir parçasını avuçlarının arasına alarak avuçlarını sıkı bir yumruk yaptı.Tam o esnada ise odasının kapısı gıcıldayarak açıldı ve saçlarına beyaz akların düştüğü, gözlerinin hüznünün büyüklüğünü gözyaşlarıyla Laçin'in kalbine akıttığı babası, yıkık ama güçlü adımlarla kızının karşısına geçerek,

"Sen bu gelinliği böyle mi giyecektin? Ah benim kadersiz, güzel yavrum," diyerek, kızının karşısında boğuk boğuk ağlamaya başlamasıyla.

Sabahtan beri annesinin gözyaşlarının acısını yaşayan Laçin şimdi de babasının, karşısında bu denli gözyaşı dökmesine daha fazla kayıtsız kalmadı ve babasının boynuna kollarını dolayarak, hıçkırıklarla ağlamaya başladı. Uzun bir süre ağlayarak birbirlerine sarılı kalan baba kız,sonunda birbirlerinden ayrıldıklarında,

"Ah benim sırtımı dayadığım, gölgesinde huzurla yaşadığım babam. Ne olur artık böyle yapmayın. Siz böyle yapmaya devam ederseniz eğer benim gözüm arkada kalacak." diyerek, babasını telkin etmeye çalıştı.Aslında Laçin bir şeyin de çok iyi farkındaydı ki, O bu konaktan çıktıktan sonra, her şey çok başka olacaktı. Artık bu konak ona yabancı olacaktı. Her ne kadar buraya geri dönüp geldiğinde, ailesi ona bu konağın kapılarını ardına kadar dayasa da. Artık hiçbir şey eski tadında olmayacaktı. Çünkü, Laçin bu konağa geri dönüp geldiğinde, eski Laçin olmayacaktı. Bir kanadı kırık, yüreği paramparça ve bir parçasını arkasında bırakarak gelecekti bu konağa. Laçin, bunun böyle olmadığına kendisini her ne kadar alıştırmış olsa da, o gün geldiğinde her şeyin bambaşka olacağını da şimdiden biliyordu fakat her ne olacaksa da olacaktı ve yaşanan her şey Laçin'in boynuna yağlı bir urgan gibi dolanacaktı.

"Tamam yavrum tamam, sen bu yaşlı adama bakma. Gözün arkada kalmasın. Evelallah benim canım sağ oldukça ben hep sizin başınızda olacağım."dedikten sonra kızına yaklaşarak, kızının elinde tuttuğu kırmızı kuşağı kızının elinden alarak kızının ince beline bağlamaya başladı. Babasının beline kırmızı kuşağı bağlanmasıyla da Laçin'in dudaklarından bir feryat daha koptu.Eğer şimdi abisi hayatta olsaydı, bu kuşağı Laçin'in beline babası değil. Abisi bağlayacaktı.

Kızının feryadına kayıtsız kalamayan yaşlı adam, kızını kendisine çekerek kızına sımsıkı bir şekilde sarıldı daha sonra da kızından ayrılarak, kızının gelin duvağının üzerinde bulunan kırmızı duvağını kızının yüzüne kapatarak, kolunu içe doğru kıvırdı ve kızını koluna takarak, kızıyla birlikte kızının odasından dışarıya doğru adımladılar.