SEN BENDE GİZLİSİN

11.BÖLÜM

Merhabalarr🖤

11. Bölüm ile karşınızdayım.

Heyecan dorukta acaba bu bölümde neler olacak.

Yazım hatası ve kelime yanlışları için şimdiden özür dilerim herkesten🙏🙏

Bölüm hakkındaki yorumları bekliyorum.

Oy vermeyi unutmayın.

Eğlenceli ve keyifli okumalar 🖤

Eve geldiğimde hemen bir duşa girip tekrar dışarı çıkmak için kıyafet hazırlamaya başladım.

Dolaptan tayt'ımı ve sweatimi alıp hemen üzerime geçirdim.

Saçlarımı salık bıraktım ve kapşonlu hırkamı alıp evden çıktım.

Evde durmak istemiyordum.

Artık evde durdukça evin duvarları üzerime geliyormuş gibi hissediyordum.

Dışarı çıkıp nereye gideceğimi de bilmiyordum fakat tek de gitmek istemiyordum.

Dışarı çıkınca üzerime baktığımda kendi hırkamı değil barkının hırkasını giymiştim.

Bence barkını ara hem gözümüz gönlümüz açılır.

Yok hayır barkını çağıramazdım hem gelmez ki o

Nerden biliyon belki gelir hem takılmış ve tanışmış olursunuz.

Aslında ona bir borcum olabilirdi iki kez beni hastaneye götürdü.

Ani bir kararla iç sesimi dinleyerek Barkın'ı aramaya başladım.

Çaldı.

Çaldı.

Çaldı.

Ve açtı.

"Alo"

"Efendim?"

"Şey Barkın benim Eva"

"Efendim eva"

Sesi çok kötü ve kısık geliyordu.

"Barkın nasılsın?"

"İyiyim"

Kısa net bir cevap.

Benim nasıl olduğumu bile tenezzül edip sormayan bir tip.

"Eva noldu başında bir ağrı mı var veya başka bisey?"

"Hayır yok barkın sadece son zamanlarda olanlardan dolayı kendimi sana karşı borçlu hissettim ve seni bir yemeğe davet edecektim"

"Kendini borçlu hissetme"

"Zaten kim olsa aynısını yapar"

"Hem zaten kendimi iyi hissetmiyorum."

"Tamam çok geçmiş olsun o zaman görüşürüz"

"Görüşürüz Eva"

İçimde bir sıkıntı vardı.

Sanki ona bişey olabilirmiş gibi

Ani bir fikirle yamanın evine doğru yürümeye başladım.

Ama hangi dairede oturduğunu bilmiyordum.

Ama zil isimlerinde allahtan yazıyordu.

Zile bastım ve beklemeye başladım.

Kapı açıldığında binaya girdim ve merdivenleri çıktım.