(Unicode)
ခွန်းခက်ပိုင်ရန်တွေ့ပြီး ပြောဖို့လုပ်လိုက်ပေမယ့်
နှုတ်ခမ်းသားကတော့ အရေးတယူ နမ်းရှိုက်ခြင်းခံလိုက်ရတော့၏။အနမ်းနဲ့အတူ စတော်ဘယ်ရီအရသာသဲ့သဲ့လေးကလဲပါလာတော့၏။
ခွန်းခက်ပိုင် ထိုအခြေနေကိုလဲမငြင်းမိပေမယ့်
အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ အသက်ရှုကြပ်လာတာကြောင့် ငြင်းဆန်ဖို့လုပ်လိုက်တော့ အရှေ့ကလူက လွှတ်မပေးဘဲ လက်နှစ်ဖက်ကိုချုပ်ကိုင်ကာ
ဆာလောင်နေသောသူအလား အနမ်းတွေက
ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာတော့၏။
စိုင်းမင်းခ စနောက်ကာ လုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ပေ
မယ့် ထိုလူသားနဲ့ထိတွေ့ပြီးတိုင်း တကယ့်ကိုညို့ယူလွန်းတာကြောင့် လွှတ်မပေးမိဘဲ ပိုမိုသာကြမ်းတမ်းမိတော့၏။ခွန်းခက်ပိုင် ခံနိုင်ရည်မရှိလာတာနဲ့အမျှ စိုင်းမင်းခလက်မှ ရုန်းဆန်ကာလက်လေးဖြင့်ရင်ဘတ်ကိုထုလိုက်တော့၏။အဲ့တော့မှဘဲ စိုင်းမင်းခကလွှတ်ပေးလိုက်တာ
ကြောင့် ခွန်းခက်ပိုင်အသက်ကိုသာ ဝအောင်ရှူနေမိတော့၏။
"ဟူး......စိုင်း မင်း မင်း...."
"......"
ခွန်းခက်ပိုင် လက်ညိုးထိုးပြီးပြောပေမယ့်
စိုင်းမင်းခကတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ
ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်တွန့်ပြ၏။
"ဟူး.....မောလိုက်တာ တော်ပြီ တော်ပြီ ငါအိပ်...."
ခွန်းခက်ပိုင် အိပ်ဖို့လုပ်ကာ ကျောလှဲမယ်လုပ်တော့ စိုင်းမင်းခက ခါးကနေပွေ့လိုက်ပြီး အနားထိဆွဲကပ်လိုက်တော့၏။
"စိုင်း ဘာလုပ်......."
"ဒီအခြေနေထိရောက်အောင် မနည်းဆွဲခေါ်ထားရတာ ခင်ဗျားကိုအိပ်ခွင့်ပေးမယ်လို့ ဘယ်သူပြောလဲ"
"ဟမ်....အင့်....အွန်း...."
စိုင်းမင်းခ နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုဆွဲယူနမ်းရင်း
အရှေ့ကလူရဲ့ အထိမခံနိုင်သော ချယ်ရီသီးပွင့်ဖတ်လေးတွေကိုလဲ လက်လေးနဲ့ကစားနေတော့၏။
"ဒီမျက်မှန်ကရှုပ်လိုက်တာဗျာ"
!ခွမ်း!
"စိုင်း မင်းဘာလုပ်...."
"အာ့..."
စိုင်းမင်းခ ခွန်းခက်ပိုင်ရဲ့ ချယ်ရီသီးလေးတွေကိုကစားရင်းအကျီ်ကအောက်သို့လျှောကျနေတာကြောင့် မြင်နေရတဲ့ ညှပ်ရိုးလေးကို ကိုက်လိုက်တော့၏။ပြီးတာနဲ့ ခါးအောက်မှာခေါင်းအုံးထားပြီး အပေါ်ကနေမိုးကာ စကားလုံးလေးတွေဆိုလာတော့၏။
