The Glimmer of You

Part 5

Venus' POV

"are you sure di ka sasama?" tanong sakin ni danerie 

may birthday bash kasi yung kawork nya and ayokong sumama mas malaki kasi chance na mapasanib ako sa ibang tao kapag mga lasing alam mo yun yung parang mga wala silang iniisip. 

"oo antayin na lang kita rito bukas, andito ka ba bukas?" tanong ko sa kanya sure naman andito sya bukas since nag wwork sya

"nako walang tao rito bukas holiday walang pasok, ano ayaw mo parin?" tanong nya sakin

hmmm. mas mahirap naman kung mapapasanib ako sa iba 

"uhm san ba kayo pupunta? puntahan na lang kita don pag malapit na kayo matapos" tama! medyo nakabisado ko naman na rin tong city since ilang months na akong nag lalakad lakad dito

"weh alam mo ba kung saan? pero sige eto hanapin mo to" sabi nya at may pinakita syang sign board sakin 

"ah nadaanan ko na yan dati, maingay nga dyan. dyan nga ako napasanib ng di oras" sabi ko sa kanya,

"hahahaha malas naman nung nasaniban mo" biro nya

"aba siraulo ka ah!" singhal ko naman sa kanya patawa tawa pa ang loko

"osya sige, mag iingat ka" sabi nya sakin

"ikaw rin mag iingat ka" sabi ko naman sa kanya

nang makaalis sya nahiga lang ako sa sofa at nakatingin sa kisame, nag papaslamat sa taas at sa wakas may nakakausap na ako at alam kong makakatulong na rin sakin 

di ko namalayan na naktulog na pala ako, pero pag tingin ko sa orasan eh 10pm pa lang nasabi ni danerie na mga 12 na ako pumunta don. 

*bogshhh*

napabalikwas ako at napatayo. may tao pa dito ng gantong oras? lumabas ako at tinignan kung ano yung tunog na yun.

nakita kong parang bukas yung ilaw banda dun sa may pantry nila kaya pinuntahan ko. pagtingin ko may nag kakape lang pala na multo. 

"ingay mo naman natutulog yung tao" sabi ko dito. nagulat naman sya at napatingin sakin

"sino ka?" tanong nya sakin 

"uhhh venus?" sabi ko sa kanya, yun kasi pinangalan sakin eh i mean yun ang pinangalan ko sa sarili ko

"bat parang di ka pa sigurado?" natatawang tanong nya

"eh ikaw sino ka ba? at bat nag kakape ka dyan?" tanong ko sa kanya

"hahahaha ako si joselito, dati akong guard dito at etong kape? namimiss ko na kasi mag kape" cool na sabi nya

"eh bat andito pa po kayo? i mean wala po bang liwanag?" tanong ko sa kanya. parang matagal na kasi syang andito eh

"wala eh, maski kadiliman wala for sure kilala mo na si danerie kaya ka andito" sabi nya. tumango naman ako

"nagpatulong na rin ako kay danerie noon mga 2 years na rin, kilala nya ako dahil kakahire lang sa kanila dito tapos ilang weeks lang namatay naman ako, may pumasok kasi dito sa building na magnanakaw ayun nilabanan ko at nabaril ako" 

"nung nalaman kong nakikita ako ni danerie agad akong nanghingi ng tulong sa kanya, tinulungan naman nya ako napatuyan namin sa pamilya kong nakikita nya ako nakahingi ako ng tawad sa lahat ng nagawa kong kasalanan sa kanila pero wala eh"

"maski si danerie nagtaka bakit ganun na walang liwanag pero siguro nga may mga katulad kong andito lang, eh ikaw ano bang nangyari sayo?" tanong ni mang joselito sakin

"hindi ko na po alam, wala po akong ma alala maski si danerie nahihirapan. pinangalanan nya na lang akong venus" sabi ko sa kanya nalungkot naman ako uli nang maalala kong ganun ang lagay ko

"nako mahirap nga yan, pero hayaan mo tuwing gabi andito ako pwede mo akong hingan ng tulong sa umaga kasi andon ako sa amin. pinapanuod ko lang yung pamilya ko" masaya nyang sabi

"sige po aasahan ko po kayo ah" sabi ko at tumango tango naman sya

umalis na rin ako agad sa building dahil malapit na palang mag 12mdnght napuntahan ko rin agad yung bar kung san sila nag iinom pero wala pa si danerie siguro di pa sila tapos

naupo lang ako sa ilalim ng puno at nag aantay, marami naman na ring nag sisilabasan pero wala parin sila danerie. 

nahiga ako at napatingin sa kalangitan, ang ganda ng mga bituin nasan kaya ang venus dito? 

"mamaya pang bago mag sunrise makikita mo yung venus" napabalikwas naman ako andito na pala sya

"nakakagulat ka naman, pano mo nalaman na hinahanap ko yung venus?" sabi ko habang tumatayo sa pagkakahiga

"eh sabi mo eh, narinig ko kaya sinagot ko lang" mayabang nyang sabi 

"nga pala my friends knows na nakikita kita okay? ayun sila" tapos tinuro nya yung mga lalaki dun sa likod ng isang kotse

lumapit naman kaming dalawa don "buti naniwala sila sayo?" tanong ko kay danerie

"alam naman nila, eto si hadji, edward, kiel at eto ang bago naming kaibigan si von" sabi ni daneire wow ang saya naman nito! andami ko na kakilala

"hello nice to meet you all!" sabi ko sa kanila

"nice to meet you daw pre" sabi naman ni danerie

"hello! wag mo lang kaming tatakutin all goods tayo" sabi ni hadji na parang natatakot pa,

grabe in a span of ilang days na nakilala ko si danerie ang dami ng nag bago at masaya ako don, ngayon marami na akong kakilala at kahit di nila ako nakikita alam nilang andon ako, si mang joselito rin na bagong multong kaibigan nakakatuwa lang. 

thank you danerie!