Venus's POV
im here sa restau waiting for von, may sasabihin daw kasi sya sakin, ever since na nakilala ko si von walang palya sya sa pag aalaga sakin, he would always come sa bahay with foods and flowers.
sabi ko nga minsan labas naman kami so i can get fresh air rin, surprise na lang daw isn't he sweet?
"im sorry vee, kanina ka pa ba?" tanong nya sakin pagka upo na pagka upo nya
"ah hindi, kakarating ko lang rin, so kamusta ? how's your friends?" tanong ko sa kanya kasi sinabe naman nyang dun sya galing sa mga friends nya sa work
"uh uhm okay naman" wika nya and nginitian nya lang ako.
tumango na lang ako, then we started ordering food na we're just talking about dad's office and some stuff nung dumating na ang food namin.
while eating something came up to my mind kelan nya ako pakikilala sa friends nya? im sure nakkwento naman nya ako sa friends nya... right?
"when will i meet your friends pala von? they sound amazing kasi base sa stories mo" sabi ko sa kanya, bigla naman syang napatigil sa pagkain at tinignan ako.
"is there something wrong?" tanong ko sa kanya, he seem stunned sa tanong ko, gusto ko lang naman may makilala other than him i mean maging friends
"nothing. you dont like me na ba?" tanong nya at napansin kong nalungkot sya. shocks! iniisip nya bang i want someone else?
"what are you saying? i just want to be friends with them since friends mo sila bawal ba yun? saka von" sabi ko at hinawakan ko ang kamay nya "i dont think i can like somebody else"
ngumiti naman sya at hinalikan ang kamay ko, for some reason i don't feel anything, siguro nakalimutan ko lang yung pakiramdam noong magkasama sila ng soul ko, siguro nga ganun lang.. maibabalik ko rin naman siguro yun.
remember self von is there when no one is around, sya lang dapat ang titignan mo. natapos naman kaming agad mag dinner at hinatid nya na rin ako sa bahay, di na rin sya nag stay since may pasok pa nga sya bukas.
"namimiss na kita agad vee" sabi nya at hinawakan ang kamay ko
"i will miss you too" sabi ko sa kanya, yinakap nya ako kaya yinakap ko rin sya.
we bid goodbyes na rin, and pumasok na ako sa bahay, and there i saw mama smiling at me.
"hows my favorite daughter?" tanong nya then she hugged me
"im fine ma" sagot ko sa kanya
"you look fine but you dont sound fine" sabi nya sakin habang paakyat kami sa kwarto ko
"ewan ko ba ma, diba once you were with someone you like or love you should feel something?" tanong ko sa kanya, this time andito na kami sa kwarto ko
"yes, why? may mga paro paro ba sa sikmura mo pagkausap mo si von?" sabi ni mama na kinikilig pa nga
"thats the thing ma, i dont feel something.... dahil ba sa amnesia ko?" tanong ko sa kanya napakunot naman ng noo si mama
"so you dont like von??" tanong nya sakin
"to be honest? i like him he's sweet and caring but i don't like him that i want him to be my boyfriend" sabi ko sa kanya, tumango naman si mama at tinabihan ako
"i don't know anak, maybe dahil nga sa amnesia mo dahil sa story ni von when you guys met parang ayaw mo na sya pakawalan eh" sabi ni mama, tumango naman ako
siguro nga dahil lang don, ang unfair ko naman kung ganito. don't worry von i will make sure my feelings for you to be back, gagawin ko ang lahat para makabawe sayo.
YOU ARE READING
The Glimmer of You
Fanfictiontakot ka ba sa multo? o mas takot ka mag mahal? pero mas nakakatakot sigurong mag mahal ng multo...
