ZEHİRLİ SU YILANI

~ 5. BÖLÜM - SU YILANI ~

Sezen Aksu - Kaybolan Yıllar

Tek istediğim şey mutlu olduğum bir hayattı. Bunu bana çok mu gördünüz? Tek istediğim annem ve babamla yaşamaktı. Bunu bana fazla mı gördünüz? Hayat bir tuzaktı. Dünya bir oyundu. Biz de oyuncular. Kimse haber vermemişti bize dünyanın böyle bir yer olduğunu. Bilsek gelir miydik buraya? Yada hayatımızda, "Bana seçim hakkı verilmiş olsa, yine senin için bu dünyaya gelmeyi göze alırım." dediğimiz birisi var mı?

Sıçrayarak uyandım kabuslarımdan. Başımdaki keskin ağrıyla yüzümü buruşturdum. Gözlerimi yavaşça aralamaya çalıştım kırpıştırırken. Önce bulanık olan görüntü, git gide düzelmişti.

Depomda değildim! Gözlerim irileşirken korkuyla etrafıma bakındım. Başka bir depodaydım. Bir sandalyenin üzerindeydim, ve ellerim sıkıca bağlanmıştı.
Tıpkı benim Yabancı Katil' e yaptığım gibi..

Karşımda bir adam vardı. Yaklaşık 40'lı yaşlarının sonundaydı. Saçında beyazlar vardı. Ve yüzünde kırışıklıklar. Siyah bir takım vardı üzerinde. Elleri pantolonunun ceplerindeydi. Çırpınmaya başladım birden. Ellerimi kurtarmaya, ayağa kalkmaya çalıştım.

"Şşşştttt sakin ol Su." Su mu? Sende mi?

Kaşlarımı çattım.

"Bekle de bu güzel haberi birine daha vereyim." Cebinden telefonunu çıkardı.

"Kimsin lan sen?" Böyle bir çıkış beklemiyordu sanırım. Şaşırdı. Ama çok geçmeden dikkatini tekrar telefonuna verdi. Birkaç numara tuşladıktan sonra telefonu kulağına götürmek yerine hoparlörü açtı. Birkaç sinyal sesinden sonra telefon açıldı.

"Oğlum.. Sana çok güzel bir sürprizim var.." Dedi adam.

"Baba? Ben.. En son burada değildim?!" Dedi telefondaki kişi şaşkınlıkla. Sesi tanıdık gelmemişti pek. Belki de tanımıyordum ama görünüşe bakılırsa onlar beni çok iyi tanıyordu.

"Oğlum.. Sürprizi bozma da gel hadi. Her zamanki yerdeyim." Karşıdaki yanıt vermedi ve telefonu kapattı. Karşımdaki adam bana baktı.

"Çok büyümüşsün.." Anlayamıyordum. Ne saçmalıyordu bu? Aklıma bin bir şekilde senaryo gelirken öfkeyle doluyordum yavaş yavaş. En son neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Tabi fena şekilde sızlayan başım buna izin vermedi.

Yaklaşık birkaç dakika sonra kapı açıldı. Gözlerim merakla ve birazcık da olsa korkuyla kapıya yöneldi. Kapıya bakarken Yabancı Katil ile göz göze geldik. Gözlerim irileşti. İşte şimdi yakalanmıştım. Bu olamazdı.. En son neler olduğunu hatırlamaya çalıştım. Ben ona acımadan vururken kapı açılmış, ve içeri birsürü adam girmişti...

Çırpınmaya başladım. Deli gibi çırpındım. Çırpınışlarım karşımdaki yaşlı adamı neşelendirmişti.

"Nasıl buldun sürprizimi?" Dedi yaşlı psikopat.

Yabancı Katil gözlerini gözlerimden ayırmadı. Dişlerini sıkmıştı ama. Gerilen çenesinden fark etmiştim. Titremeye başlamıştım.

"Su." Dedi bana bakarak Yaşlı Psikopat.

"Benim adım Su değil!" Diye çemkirdim. Kahkaha attı yaşlı psikopat.

"İsmini inkar etme kızım." Ha?!