4 Sene önce annesini kaybeden Liva, yakın zamanda babasını da kaybetmesi üzerine intikam duygusuyla dolup taşar.
Anne ve babasını kendisinden ayıranlara büyük bir intikam planı hazırlar.
Fakat hazırladığı planın içinde Uraz Evran Duman'da vardır.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimiz birkaç dakika boyunca hiç ayrılmadı. Öylece konuştuk gözlerimiz ile. Derin nefes aldı Yabancı Katil. Ardından bana doğru yaklaştı, ve arkasını dönüp dizimin yanına, yere oturdu. Sırtı bana dönüktü, ama yakın olduğu için elindeki defteri rahatlıkla omzunun üstünden görebiliyordum. Yavaşça araladı defteri. Parmakları titriyordu, gördüm.
Kaşlarım -sanki mümkünmüş gibi- daha da çatıldı. Deli gibi merak ediyordum elindeki defterin ne olduğunu. En başından bir sayfa açtı, ve süzdü sayfayı. Bende okumaya çalışıyordum, fakat net göremiyordum şuan.
"O ne?"
"Günlük. Ama Su Karaca'nın günlüğü." Sanırım Su Karaca bendim..
"Belki bu günlüğün inanmana yardımcı olur.." diye ekledi.
"Benim yazdığıma nereden inanayım?"
Omzunu silkti. Derin iç çekti ve zorlukla, "İnanma istersen. Her şey senin elinde Su." dedi.
Ardından 1. sayfadan başladı okumaya.
"Bugün yazı yazmayı öğrendim. Harfleri bazen karıştırıyorum. Öğrenemeyince ağladım. Fakat ağlamam yasaktı, bu yüzden biraz vurdular bana. Ama herkes yavrusuna böyle yaparmış. Babam söyledi. Kollarımdaki morluklar çok güzel duruyor. Sanki boyamışım gibi.. Renkli renkli.. Ama Uraz geldi ve krem sürdü morluklara. Üzüldüm aslında. Güzel görünüyorlardı..."
Yutkunamadım. Yutkunamadı. Konuşmadım. Sustu. Bu gerçekten ben miydim? Hatırlamaya çalıştım. Çocukluğumu hatırlamaya çalıştım ama hiçbir şey yoktu zihnimde çocukluğuma dair..
O küçücük kız çocuğa yaptıklarını düşündüm. Kim bilir ne yapmışlardı o kıza..
O sensin Liva. O senin çocukluğun. Bir başkası değil.. Kendine mi acıyorsun?
Aldığım nefesler yetersiz gelmeye başlıyordu. Yabancı Katil boğazını temizledi, ve 2. sayfayı okumaya başladı göğüs kafesim daha da yanmaya başlarken.
"Gizlice oyuncak getirmiş, benim için. Babam onu yakaladı ama. Biraz bağırdı, biraz vurdu ona. Sonra yanımdan ayrıldı onlar. Ensesinden tutarak ayırdı benim yanımdan. Başka bir yere gittiler. Ama eminim oyun oynamak için gitmişlerdir. O öyle söyledi çünkü. 'Babam beni götürdüğü zaman oyun oynuyoruz biz,' dedi. Haksızlık ama.. Benimle neden oyun oynamıyorlar? Böyle sorduğumda Uraz 'Benim sayemde..' dedi. Pek anlamadım ama neyse..."
