FLAWLESS

Hoofdstuk 2

POV van Noa

'Als je jezelf niet verandert, nooit.' zei Britt. Ik zat met haar nu in de auto. Zij zat te rijden. 'Kijk is in de zak op de achterbank.' zei ze. Ik pakte de kartonnen zak en keek erin. 'Wat is dit?' 'Ik heb een paar jurken voor je uitgekozen voor mijn verjaardagsfeestje. Kies er één uit. Doe make-up op, doe je haar sexy en wees een beetje vrouwachtig.' 'Wie? Ik?' Volgens andere ben ik nog schattig en klein. 'Oh, hopelijk zie ik hem vanaf hier.' zei Britt, terwijl ze naar het kleine voetbalveld in mijn straat keek. 'Oh Noa, hij is zo knap toch?' Ze had het over Toby, een jongen die ook bij mij in de straat woont. Zijn familie is omgekomen bij een aardbeving en hij heeft nu alleen zijn oma over. Hij is de coach van een voetbalteam voor kinderen. Mijn broertje speelt daar ook in als keeper. 'Kom, laten we naar hem toe gaan.' zei ik. Britt is net zo verliefd op hem als ik op Lucas ben. Of misschien wat minder. Ze parkeerde de auto en we liepen op het voetbalveld. Toby zag ons, glimlachte en liep naar ons toe. 'Hoe gaat het Toby?' vroeg Britt. 'Goed, met jullie?' 'Ook goed.' 'Britt bracht me naar huis en we dachten even dat we je konden visiten.' 'Dat hebben jullie goed gedacht dan.' 'Je komt vanavond naar mijn verjaardagsfeestje toch?' 'Ik zal het proberen.' 'Oke, we gaan veel plezier hebben. Mijn broer heeft een café gehuurd en er zullen vele dingen zijn. Allemaal gratis.' Oh nee, zeg alsjeblieft dat ze dat net niet zei. Toby is namelijk gevoelig over geld. Zijn glimlach verdween. 'Oke, ik kan het niet beloven. Als ik geen werk meer heb kom ik wel. Ik moet de jongens weer trainen, doeg.' zei hij droog en hij liep terug naar de kinderen. Wij liepen uit het voetbalveld. 'Hopelijk komt hij.' 'Ja dag. Waarom zei je zulke dingen tegen hem?' 'Waarom? Wat zei ik dan?' 'Je zegt toch niet dat alles gratis is.' 'Ik zei dat, omdat hij geen geld heeft. Omdat zijn situatie niet goed is. Daarom zei ik het.' 'Goed gedaan zeg.' 'Ik heb iets fouts gedaan toch?' 'Een beetje.' 'Wat heb ik nou weer gedaan? Dit verpest mijn band met hem. Waarom zeg jij niks? Zeg dat ik het niet heb verpest ofzo. Pff, mijn hele humeur is verpest.' We stapten in de auto.

Lucas en ik stonden aan een tafeltje bij het verjaardagsfeestje van Britt. Hij hield mijn hand vast. 'Het spijt me dat ik je al deze tijd niet heb opgemerkt. Je bent zo mooi dat ik mijn ogen niet van je af kan krijgen. Wil je mijn vriendinnetje zijn, Noa?' 'Ja.' antwoordde ik blij.

'Noaa.. Noaaaaa....'

Ik schrok wakker van mijn dagdroom in mijn kamer voor de spiegel. Wen er maar aan, ik dagdroom veel. Roy riep me. 'Wat is er?' zei ik boos. 'Nikki wilt je.' Hij gaf me de huistelefoon. 'Hallo Nikki.' 'Hey Noa. Wat doe je?' 'Ik maak me klaar voor het verjaardagsfeestje.' 'Oh, ik ben het totaal vergeten. Ik wou net vragen of je kon komen. Eddie heeft me nog steeds niet gebeld.' 'Ahh.. Zal het laat voor je zijn als ik kom na het feestje?' 'Nee hoor. Of wacht, misschien kan ik ook komen. Jouw vrienden zijn ongeveer mijn vrienden.' 'Oke dan.' 'Oke, dankje. Dan ben ik daar om ongeveer 2 of 3 minuten. Doei.' Ze hing op. Ik liep naar beneden en had mijn jurk en make-up al op en was klaar om te gaan. 'Mam, ik ga.' 'Ga je in dit jurk?' 'Hoezo? Het is lelijk he? Of ik ben lelijk. Mam zeg dan wat.' 'Wie is die jongen?' vroeg ze en ik panikeerde. Bij mij zie je het heel erg als ik in paniek raak, want mijn stem verheft dan. 'Welke jongen?' 'Die je leuk vindt.' 'Nee mam, er is geen jongen.' Ik weet zeker dat ze me niet geloofde want ik kan niet liegen. Toen ging de deurbel. Yes. Je weet wat ze zeggen, saved by the bell. Of wacht, gold dat alleen voor schoolbellen? Laat gewoon. Ik opende de deur en zag Nikki al helemaal klaar in haar jurk en al. Dit kan je nooit doen in zo'n korte tijd. Ze keek met haar mond open. 'Voor wie heb je je zo versierd meid?' vroeg ze. 'Voor niemand.' Zij geloofde me ook niet. 'Ja ja, er is iemand maar laat maar.' 'Zie ik er goed uit?' 'Heel goed.' We gingen naar de café en onderweg kwamen we Toby tegen. 'Hey Toby, kom jij niet?' 'Uh, ik moet nog werken sorry.' 'Voor een uurtje dan?' 'Sorry.' 'Britt zal erg verdrietig worden als ze je niet ziet.' 'Oke, dan breng ik jullie wel. Stap in de taxi.' Hij werkt bij een taxibedrijf. We stapten in en reden naar de café. Nikki en ik gingen naar binnen. 'Welkom. Is Toby er nog niet?' vroeg Britt. 'Hij moet werken.' 'Hij komt niet omdat ik dat zei he?' 'Nee, vast niet. Hij zou eigenlijk komen, maar op het laatste moment moest hij weer werken.' zei ik om haar wat beter te laten voelen. 'Dit is Nikki, een vriendin van mijn straat.' 'Leuk je te ontmoeten.' Ze schudden elkaars handen. 'Sorry dat ik geen cadeau mee kon brengen.' 'Maakt niet uit hoor. Kom mee.' We liepen achter Britt aan en onderweg zagen we Lucas. We stopten eventjes en Lucas kwam naar ons toe. 'Welkom. Noa, wat zie je er goed uit met je jurkje.' Ik voelde mezelf blozen. 'Dankje.' Nikki ging met Lucas praten. Britt liep terug naar ons en fluisterde tegen mij: 'Waarom heb je haar meegenomen?' 'Ze is aardig hoor. Hoezo dan?' 'Weet ik veel. Ze zit meteen al met mijn broer. Volgens mij probeert ze hem te fixen.' 'Nee joh, ze heeft een vriendje.' 'Ik mag haar dan nog steeds niet.' 'Heb je gehoord wat hij zei? Hij zei dat ik er leuk uitzag.' 'Ik zei het toch, hopelijk kom je verder met hem. En ik zeg het alvast, ik weet zeker dat er vanavond wat gaat gebeuren.' 'Echt?' 'Ja.' Ik sloeg een zachte kreet. Denk je echt dat er vandaag wat gaat gebeuren?