FLAWLESS

Hoofdstuk 20

Noa's POV

Stap twee van het wraakplan.

We stonden midden in een drukke markt. 'Wat doen we hier?' vroeg Dylan. 'We hebben dingen te doen.' 'Probeer jij wraak te nemen?' 'Nee, ik ga tomaten kopen. Kom is mee.' We liepen naar de vriendin van mijn moeder genaamd Matilde. Ze verkoopt hier groenten. Toen ze mij zag knuffelde ze me meteen. Dylan stond verderop. 'Hey knappe, kom erbij.' zei ze. 'Heeft u het tegen mij?' 'Is er hier een andere knappe dan?' vroeg ik. Dylan grijnsde en kwam dichterbij. 'Nee, natuurlijk niet.' 'Kunnen jullie alsjeblieft hier op letten terwijl ik even naar het toilet ga?' 'Ik snap niks van zulke zaken Matilde, maar Dylan wel.' Matilde knipoogde naar me. Ze weet dat dit een spelletje is. Eigenlijk wisten die oude vrouwen dat ook, maar ze konden niet tegen de kracht van Dylans gezicht. Matilde gaf Dylan een schort en ging meteen weg.

Ik lachte hem uit. 'Dit is jouw plan, toch?' 'Oh nee hoor.' 'We zien wel Noa.' Hij ging achter de kassa staan. 

Dylan deed allemaal trucjes met de tomaten terwijl hij er een groot hartje van maakte, van al die verschillende tomaten. Twee vrouwen kwamen langs. Hij verkocht één kilo tomaten. Een hele gezin kwam langs. 'Hoe zijn jullie tomaten?' Ze rook er aan. Alsof je tomaten kunt ruiken. 'Ze zijn vers en verschrikkelijk sappig.' 'Maar mama, we hebben toch al tomaten gekocht?' De vrouw pakte de zak met tomaten af van haar dochter en leegde het op onze tafel. 'Wij gaan het van hem kopen.' Hij gooide tomaten in een plastic zakje terwijl hij de vrouw aankeek met zijn knappe glimlach. 'Wilt u ook een tomaat?' vroeg Dylan aan mij. 'Nee, bedankt.'

'Als ik jou was zou ik het halen. Je bent nog jong.' 'Wat heeft dat ermee te maken?' 'Weet je wel wat voor tomaten ik kreeg toen ik zo oud was als jij nu bent.' Mijn mond viel open. Gadverdamme. 

Er kwamen menigtes vol met vrouwen, kinderen en zelfs bejaarden. Van alle tomaat verkopers, kochten ze het bij Dylan. Op het einde kwam Matilde weer terug van haar toilet bezoek van twee uur. Dylan gaf al het geld dat hij had verzameld aan haar. 'Ik werk hier al zo lang, maar ik heb nog nooit zulke winst gekregen.' 'Tja.. Talent is zoiets.' 'Noa, breng hem volgende week weer hiernaartoe.' 'Wacht wat?' 'Ik heb het wel begrepen, tot ziens.' Ze knuffelde Dylan en gaf hem complimentjes. 

We liepen naar buiten. 'Dacht je echt dat ik hier in zou trappen. Ik ben geen klein kind meer hoor. Maar.. Aangezien we geen test meer hebben, kunnen we uit eten, toch? Ik vind dat ik het heb verdiend.' Ik glimlachte. 'Ik vind dat ook. Haal me vanavond maar op.' 'Trek dan maar iets moois aan.' 'Zeg je nou dat ik lelijke kleding heb?' 'Nee, natuurlijk niet. Maar trek toch maar iets moois aan. Of laat ik het zo zeggen, wees zoals je altijd bent. Het wordt een speciale avond.'

-

Het was avond, ik had me omgekleed in een lange witte jurk met bijpassende schoenen en leuke make-up. Britt had me opgetut. Dylan had me laten ophalen door een chauffeur en de chauffeur bracht me naar het strand. Overal lagen kaarsjes en witte accessoires. Het was magisch. Ik zag Dylan in een volledige zwarte pak aan de tafel op het zand. Toen hij op keek, bevroor hij. Hij stond een paar seconden later op. 'Je bent wonderbaarlijk geworden.' 'Dankje wel. Maar hoe heb je dit zo snel klaargemaakt?' 'Ik blijf je elke dag weer verbazen toch?' 'Ja, inderdaad.' 'En dat is dus onze verschil.' 'Schep maar weer niet op.' Hij lachte en schoof de stoel naar achter voor mij, zodat ik kon zitten. Ik ging zitten en Dylan daarna ook. Er kwam een ober met borden vol met eten voor ons.

We zaten te eten toen ik besloot om gewoon naar het mooie uitzicht te kijken. 'Is er wat Noa?' 'Nee hoor. Hoezo?' 'Ik begrijp je nu. Ik weet wat je voelt. Dus vertel me maar wat er omgaat in je.' 'Het is alleen dat alles heel mooi is. Alles is heel goed, maar ik ben een beetje bang.' 'Voor wat?' 'Voor jou, voor mij, voor ons.' 'Jammer. Het was net tijd voor de surprise.' 'Surprise? Wat ga je nog meer doen?' 'Ik hou het nooit zo klein, dat weet je. Maar aangezien je bang bent, annuleer ik het wel.' 'Nee wacht, nu ben ik nieuwsgierig.' 'Laten we dan maar eerst onze eten opeten.'