FLAWLESS

Hoofdstuk 6

POV van Dylan

'Verliefd? Liefde en jij? Ja hoor.' zei Lucas. 'Ja Lucas, het kan toch.' Ik weet zeker dat Nikki gewoon jaloers is dat Lucas teveel met Noa bemoeit. 'Ik heb een idee, kom met z'n vieren naar het restaurant vanavond.' 'Nikki, kijk wat jij zegt en kijk wat ik zeg.' 'Ik vind het een goed idee. Dan zien we elkaar vanavond weer. Tot ziens.' Ik stond op en verliet het café.

POV van Noa

Ik stond in de bloemenwinkel, kijkend naar de mooie kleurrijke bloemen die een zachte geur achterlieten. 'Noa?' Ik keek achter me om Lucas te zien met een bos rozen in zijn handen. Ik glimlachte. 'Zijn deze voor mij?' Hij glimlachte en kwam een stapje dichterbij. 'Natuurlijk zijn ze voor jou. Jij bent mijn speciaalste bloem.' Ik keek hem diep in zijn ogen, tot hij voorover leunde. Ik leunde ook naa hem toe, en toen onze gezichten heel dichtbij elkaar waren, werd ik wakker uit mijn dromen.

'Meisjes, wat moet ik kopen voor Nikki om sorry te zeggen? Welke bloem moet ik voor haar kopen? Noa, wat denk jij? Noa?' Lucas, Britt en ik waren in de bloemenwinkel in de centrum. Lucas liep mopperend door de winkel. 'Kijk wat die Nikki mijn broer laat doen. Ik word echt gek man.' fluisterde Britt. 'Juist ik word gek. Waarom kregen ze ruzie eigenlijk?' 'Weet ik veel. Ik vraag het wel.' We liepen naar Lucas toe. 'Waarom hebben jullie ruzie mijn liefste broer?' 'Niks belangrijks. Eigenlijk is het wel dom. Ik zeg wel even jaloezie van vrouwen. Toen ik achter de relatie tussen Noa en Dylan kwam, werd ik een beetje boos op Dylan. Zodat Noa niet verdrietig zou worden. Je weet zelf dat je voor mij als mijn zusje bent Noa.' 'Maar dat is ze niet.' 'En dat is wat Nikki ook zei.' Britt lachte. 'Dus zij is jaloers op Noa?' 'Laat gewoon, we hebben het opgelost dus er is geen probleem. Oh, wat is die schattig zeg.' zei hij, wijzend naar een knuffelbeer met een hartje in zijn poten. 'Heel schattig.' zei ik droog. 'Het is toch niet te kinderachtig hé? Zal Nikki het leuk vinden? Noa?' 'Als je het aan mij gaf, zou ik heel blij worden.' 'Oke dan, ik vertrouw op jou.' Hij liep naar de kassa toe. Eigenlijk, waarom hebben ze midden in de bloemenwinkel een teddybeer met een hartje staan? Echt serieus, mensen zijn zo raar. 'Britt, ik kan hier echt niet meer tegen dus ik ga.' 'Oke schat, kijk, vertel het meteen aan mij als je Toby buiten ziet. Ik moet echt met hem praten.' 'Oke, maak je geen zorgen. Doei.' Ik liep uit het centrum, opweg naar huis.

Net toen ik om de laatste hoek wilde lopen om in onze straat te komen, zag ik Dylan die aan het praten was met Nikki. Ik schuilde snel achter de muur en gluurde een beetje. Dylan belde me al de hele dag en kwam zelfs naar school voor mij, maar ik ontweek hem gewoon. Best knap van mij hé? Hij en Nikki namen afscheid en Dylan stapte in zijn auto. 'Yes, hij gaat.' zei ik, perongeluk iets te hard. Hij keek om dus ik schuilde weer meteen achter de muur. Hij reed weg. En precies toen hij weg was, kwam Toby. Hij stopte en deed zijn raam open. Ik zat in een schuilpositie dus dat was schamend. 'Uh.. Hoe gaat het Toby?' vroeg ik overdreven blij. 'Goed.. Wat doe je?' 'Niks. Wat doe jij? Voel je je goed? Je kwam ook al niet naar school vandaag.' 'Ik ben fijn.' 'Ben je niet. Wat is er gebeurd?' 'Toby, heb je een klant nu?' vroeg iemand via de walkie talkie. 'Nee meneer, ik ben nu opweg naar jullie.' 'Er wacht een klant, ik geef je het adres wel.' 'Ik moet gaan, ik zie je later.' zei hij tegen mij. Hij reed weer verder. Ik belde Britt en zei tegen haar dat ik Toby net zag. Ik liep de straat in, tot ik een berichtje kreeg. Van Dylan. 'Eerst verklaar je je liefde, daarna antwoord je niet. Heb je een logische verklaring? Denk je dat je van mij kan wegrennen?' Huh? Ik keek voor me en zag Dylan met een grijns op zijn gezicht in zijn auto. Godverdomme man. Ik negeerde hem en liep naar mijn huis. Hij stapte uit zijn auto. 'Als je dat denkt heb je het fout.' Ik draaide me om naar hem toe en zuchtte. 'Jij hebt echt serieuze problemen, dat weet je toch? Vergeetachtigheid, onhandigheid, leugens, wil je dat ik ze verder opnoem?' 'Oke oke, je hebt gelijk met alles wat je zegt. Maar ik wist niet wat ik moest zeggen als ik opnam. Ik bedoel, ik schaam me dood voor jou.' 'Je moet je ook schamen, want je hebt me gebruikt. Maar dit keer heb ik geen zin om je makkelijk te vergeven. Wees klaar om 8 uur. Ik haal je op. En trek iets vrouwelijks aan. Als je mijn vriendinnetje wilt zijn, moet je er goed uitzien.' Hij gaf me een knipoog en stapte in zijn auto. Ik liep naar hem toe. 'Waar gaan we naartoe dan?' 'Uit eten. Lucas, Nikki, jij en ik.' 'Wat?! Ik ga nooit in mijn leven daarnaartoe! Niks kan ervoor-' Hij was al om de hoek. 'zorgen dat ik daarnaar toe ga..' zei ik nog zachtjes. Ik liep mopperend naar huis.