FLAWLESS

Hoofdstuk 17

Noa's POV

Ik liep naar het meisje met de lange krullen die aan de tafel tegenover onze stond. Ze zat een beetje te bewegen op het muziek. Ze stond ook precies op een plek waar Dylan perfecte zicht had op ons. Ik tikte op haar schouder en ze draaide om naar mij toe. 'Hallo, ik ben Noa.' 'Ik ben Melanie.' zei ze. 'Uhm zie je die jongen daar, mijn bro?' Ik wees daar Dylan die zijn sexy smile op zijn gezicht had gezet. Damn hij is knap zeg. Oke stop gewoon Noa. Melanie keek naar Dylan en ze kon zijn ogen niet van hem af houden. 'Is dat echt je bro?' Volgens mij was ze verbaasd hoe je bevriend kan worden met iemand met zo'n gezicht zonder verliefd op hem te worden. 'Ja ik ken hem al lang. Hij vind je dus leuk, en heeft mij gestuurd om met jou te praten.' 'Waarom komt hij zelf niet?' 'Hij is een beetje verlegen. Zijn ex heeft het uitgemaakt dus lijdt hij aan een gebroken hart. Hij vind dat jij hem kan helen.' 'Ahhh wat zielig.. Laten we elkaar ontmoeten dan.' Ik rolde met mijn ogen. 'Kom dan maar mee.' We liepen naar Dylan toe en ze ging meteen naast Dylan staan. Maar dan ook best dichtbij. Pff.

Ik stond aan de tafel komkommers te eten. Raar genoeg verkopen ze die hier. Dylan en Melanie zaten te dansen. Ik zat gewoon hopeloos te kijken naar hoe ze elkaar vasthielden. Ze keken opeens naar mij en ik glimlachte. Nadat ze weer met hun eigen zaken verder gingen verdween mijn glimlach meteen. Ik at mijn komkommers op en zag hoe Dylan het meisje laag bij haar rug vasthield en hoe hij soms haar liet draaien. Zo ging het verder tot ik mijn komkommer neerlegde en tussen hun in ging staan en met Melanie ging dansen terwijl Dylan achter mij stond. 'Echt een leuk avond toch Melanie?' Opeens duwde Dylan me naar hem toe. 'Wat je nu doet is tegen de bro regels hé?' Hij duwde me naar achteren en ging verder dansen met Melanie. Ik duwde hem terug en ging weer dansen met Melanie. 'Je verpest het helemaal Noa.' zei Dylan in mijn oor. Hij pakte Melanies hand en liep naar de bar toe. Ik kan er gewoon niet tegen als hij met een ander meisje is. Maar waarom niet?

Ik zat vanaf een verre afstand naar Dylan en Melanie te kijken. Dylan zat haar iets te vertellen. Blijkbaar vond Melanie het zó grappig dat ze haar hand op zijn arm moest zetten. Dat doe je toch niet?! Ik liep naar ze toe en duwde Melanies hand weg. 'Sorry Melanie maar ik steel Dylan eventjes van je.' Ik draaide me om naar Dylan. 'Ik verveel me dood, laten we gaan.' 'Hou het nog eventjes vol. Kijk dan, ik heb haar gefixt.' 'Gefixt? Jij bent echt een gevaarlijke jongen zeg.' 'Wat is er gebeurd met onze broheid?' 'Ik kan niks meer doen. Oke Dylan ik geef op. Jij hebt gewonnen. Laten we gaan, alsjeblieft.' 'Nee kan niet. Dat is zielig voor Melanie. Ik kan niet gaan.' 'Is dat zo?' Hij knikte. 'Oké Dylan, jouw keuze.' Ik liep weg naar buiten. Wat een stom kind. Lompe Dylan. Stomme Dylan. Domme Dylan.

'Bro'tje!' hoorde ik van achter me. Dylan. Ik stopte met lopen en glimlachte. Gelukkig kon hij dat niet zien. Ik besloot om te doen alsof ik heel boos op hem was. 'Mij verlaten hé? Vind ik niet bij je passen.' Hij was nu naast me. Ik zette mijn handen op mijn heupen. 'Is het niet zielig voor Melanie? Waarom ben je weg gegaan?' Hij legde zijn hand op mijn schouder en glimlachte. 'Bij ons zijn meisjes tijdelijk en bro's voor eeuwig.' Je kan gewoon niet boos op hem blijven. Dat is onmogelijk. Ik glimlachte ook. 'Kom laten we ergens zitten.' zei hij.

We zaten in het park op een bankje met een super mooi uitzicht. De zee. 'We hebben echt lol gehad. Het voelde goed om eventjes niet te denken. Maar mijn gedachtes gaan vast weer beginnen als ik ga slapen, maarja.' 'Ik vind dat je niet hoeft te wachten tot dan. Ik ben wel een goeie bro geweest. En bro's vertellen elkaar alles. Vertel je probleem aan mij.' zei ik. Dit keer werd hij niet boos. 'Wil je echt luisteren?' 'Dylan, je kan het mij serieus vertellen. Alsjeblieft.' Ik wist dat het hem zou opluchten, dus wilde ik perse dat hij het zou vertellen.

'Ik ben eigenlijk super verdrietig. Lucas is mijn beste vriend. Voor het eerst hebben we zo'n ruzie gehad. En ik vind dat vriendinnetjes nooit het onderwerp voor een ruzie moet zijn. Dat is het belangrijkste regel van elkaars bro zijn. Onthoud dat. Maar ik denk wel dat Lucas en ik die regel hebben gebroken.' 'Nikki is het meisje waarmee Lucas gaat trouwen Dylan. Ik denk dat je een beetje teveel aandrong.' 'Ik weet niet. Misschien wel en heb me ermee teveel bemoeid. Maar ik wist niet dat het zo ver zou komen. Ik wil Lucas niet kwijtraken. Ik weet echt niet wat ik moet doen Noa. Hij komt niet naar het kantoor en antwoordt niet elke keer als ik bel.' Ik vind het zo zielig voor hem. 'Mag ik even mijn moeder bellen?' 'Is goed.'