Mona, sevenleri çok olan "Kanlı Kasaba" adlı vampir kurgusunun genç yazarıdır. Sevenleriyle buluşur ve imza günleri düzenler. Ancak başka bir evrende kurgusunun gerçek olduğunu ve soyunun nereden geldiğini bilmiyordur.
Asıl doğduğu evrene adımını bi...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Ayrıca bir sonraki bölüm için alıntıları instagramdan da paylaşıyorum. Oradan etkileşim halinde olabiliriz. 🖤
Instagram: rana.betb
დ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29. BÖLÜM - KARANLIĞA KURŞUN SIKMAK
Lord Huron, The Night We Met
დ
Anya'nın ağzından,
Mona'dan aldığım telefonla beraber yerimden anında kalkmış ve yağmur yağacağını anladığım anda üstümde ne olduğuna bakmadan kırmızı şemsiyemi alıp evden adeta kendimi atmıştım. Kaon ile ne yaşarsak yaşayalım kendini öldürtecek bir şey yapmasını istemiyordum ve eğer gözü dönmüşse öfkesi kana susamışlığını arttırabilirdi. Nitekim yıllardır insanlardan beslenmese bile Mona'nın telefondan gelen sesiyle anladığıma göre şu an için ne yapacağı hiç net değildi. Eğer herkesin içinde birinin boynuna yapışırsa bu türümüzü açık etmesi ve derhal öldürülmesi gerektiği anlamına geliyordu. Buna izin veremezdim.
Arka bahçemden çıkıp sık çimenlerin olduğu yerden geçiş yapmak adına çitlerden atladım. Ayağımdaki sarı botlarım şimdiden nemlenmiş olan zeminde sesler çıkartırken ağaçların olduğu yere normal hızda koşarak geçiş yaptım. Yağmur şemsiye açacak kadar yağmıyordu. Sadece çiseliyordu ama nehrin, yağmurdan dolayı taşacağı barizdi. Yıllardır burada yaşıyordum ve yağmur yağmadan bile kokusunu alabilirdim. Bu hava dışarıda olan herkesin kuru kalmak adına yalvaracağı ve kendilerini kapalı bir yer bulma umuduyla kaçışacağı bir havaydı.
Buradan sonra gücümü kullanarak hızlandığımda tam tahmin ettiğim yerde Kaon'u bulmam uzun sürmemişti. Bana Isadora'yı anlattığı nehrin yakınlarında koca bir kayalığın tepesinde oturuyordu.
Her şeyin başlangıcında herkesi memnun etmeye çalışırken kendimi kaybetme noktasına gelmiştim. Şimdi ise kendimi bulmaya çalışırken herkesi kaybediyorum gibi hissediyordum. Amacım iyi kızı oynayıp yeniden insanları memnun etmeye çalışmak değildi. Amacım kendim olmaktı. Bu yüzden Kaon'un karşısına geçtiğim anda onu yatıştırmak yerine doğruları açık açık söyleyecektim. Karşı tarafa kendimi saklamayacaktım.
O, eski bendi ve artık onu tanımıyordum.
Ondan epey uzakta olduğumdan dolayı beni fark etmemişti ya da kimseyi fark edecek havasında değildi. Birinin yanına geleceğini tahmin etmiyor olmalıydı ama kendini tutamayacak kadar öfkelendiği zaman kendini buraya attığını biliyordum. Anlaşılan bunu tek bilen de bendim.
Aramızda ne geçmiş olursa olsun bana değer verdiğini biliyordum. İnsan değer vermediği, sevgi duymadığı birine kendine özel tuttuğu şeyleri ya da yerleri anlatmazdı.
