Mona, sevenleri çok olan "Kanlı Kasaba" adlı vampir kurgusunun genç yazarıdır. Sevenleriyle buluşur ve imza günleri düzenler. Ancak başka bir evrende kurgusunun gerçek olduğunu ve soyunun nereden geldiğini bilmiyordur.
Asıl doğduğu evrene adımını bi...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Ayrıca bir sonraki bölüm için alıntıları instagramdan da paylaşıyorum. Oradan etkileşim halinde olabiliriz. 🖤
Instagram: rana.betb
დ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12. BÖLÜM - KARA AYİN
Peter Gundry, The Witch Trials
2WEI & Edda Hayes, Warriors
დ
Bugün farklı bir gündü çünkü yarın akşam ayinin gerçekleşmesi gerekiyordu. Bu nedenle üstümdeki sorumluluk ve omuzlarımdaki yüklerle güne ayrıca ağır başlamıştım.
Yine aynı rüyayı görüp uyanmış ve daha fazla uyuyamadığım için sabahlamaya karar vermiştim. Zaten iki saat sonrasında kapım çalınmış ve tepside bana kahvaltı verilmişti. Yerken başımda kimse dikilmedi ya da tepsinin üzerindeki çatalı birine batırmaya teşebbüs ederim diye saklayıp saklamadığım kontrol edilmedi.
Sadece uslu bir kız çocuğu gibi kahvaltımı bitirdikten sonra öylece bekledim. Bana ne denirse onu yapıyordum. Laflarımı sakınmaya çalışıyordum ama ağzımdan çıkanlara engel olamıyordum.
Benimle ilgilenen melez tepsimi alıp gittikten sonra elinde iki şeyle geri gelmişti. Biri topuksuz uzun bir çizme, diğeri ise dizimin biraz üstünde bedenime yapışan triko siyah bir elbiseydi. Giyinmem ve aşağıya inmem gerektiğini söylediğinde bunu istemeye istemeye yaptım çünkü bunun tam tersi görünmem gerekiyordu. Yalandan rol yapmanın bir tık altı ve arkadaşlarımı korumak için mecbur görünmemin bir tık üstü bir performans sergilemeliydim. Bu yüzden hızlı giyinmiş olsam da kendime birkaç dakika müsaade verdim. İyi görünmem kimin umurundaydı?
Aşağıya inmek için kapıyı açtım. Ellerimi kendime dolayıp yol boyunca yanından geçtiğim melezlere bakmamaya çalıştım. Merdivenlerden indim ve Vincent'ı aradım. Sırtı bana doğru dönük evinin bahçesinde duruyordu. Bu nedenle adımlarımı arka bahçenin kapısına yönlendirdim. Derin bir nefes alıp dışarı çıktığımda burada kimseyi yanında istemediğini anladım çünkü benimle beraber artık sadece burada iki kişi vardık.
Geldiğimi çoktan anlamıştı ama her ne yapıyorsa yapmaya devam ediyordu. Arkasında kalıyordum ve aramızda neredeyse on adımlık mesafe vardı. Kafasını bana doğru kısaca çevirdi. Uzun saçlarının bir kısmı arkadan toplanmıştı.
"Demek giydin. Zorluk çıkaracağını düşünmüştüm."
"Giymemeyi düşündüm. Ama sonra," derin bir iç çektim. Buna herhangi bir kılıf uydurmak içimden gelmiyordu. "siktir et dedim ve giyindim." Omuz silktim. "Gerçi bileklerimde kelepçeleri tercih ederim. Böyle önüne sunulmuş bir yiyecek gibi hissediyorum."
