Mona, sevenleri çok olan "Kanlı Kasaba" adlı vampir kurgusunun genç yazarıdır. Sevenleriyle buluşur ve imza günleri düzenler. Ancak başka bir evrende kurgusunun gerçek olduğunu ve soyunun nereden geldiğini bilmiyordur.
Asıl doğduğu evrene adımını bi...
Beğenip yorum yapmayı unutmayın lütfen. Ayrıca bir sonraki bölüm için alıntıları instagramdan da paylaşıyorum. Oradan etkileşim halinde olabiliriz. 🖤
Instagram: rana.betb
დ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19. BÖLÜM - DAVETİYE
Madelen Duke, How Villains Are Made
დ
Sonya'nın ağzından,
Güne erken kalkmış ve ormanda bir yürüyüşe çıkmıştım. Hava bana göre ne soğuk ne de sıcaktı ki bu pek olmazdı. Bu yüzden temiz havayı içime çekip normalde yapmayı sevmediğim sporumu yaptıktan sonra geri malikâneye dönüştüm. Kapının oradaki posta kutusunda bir şeyin sarktığını fark ettiğimde önce umursamadım ama daha sonra meraklı kişiliğim yüzünden elime aldığım gibi içeri girdim. Mutfağa doğru ilerlerken elimdeki zarfı açmıştım. Bana gelmediği aşikârdı. Üzerinde el yazısıyla Blackthorn'lar yazıyordu. Ama bu bakmayacağım anlamına gelmiyordu.
Zarfın içindeki kâğıdı çıkarttığımda bunun bir davetiye olduğunu anlamıştım. Kimin gönderdiğine dair az çok tahminlerim vardı ve biraz göz gezdirdiğimde de tahminim doğru çıkmıştı. Bu başkanlıktan gelen bir davetiyeydi ve bir kutlama partisi düzenleniyordu. Blackthorn'ların soyu uzun zamandır Noir'da olduğu için de davet etmekten çekinmemişlerdi.
Davetiyeyi mutfak masasının üzerine koyduktan sonra kendime bir su alacakken elimdeki kâğıda o kadar dalmıştım ki Owen'ın orada olduğunu bile görememiştim. Mutfağın uzun camının önündeki sandalyeye oturmuş muhtemelen salondan aldığı kitabı okuyordu.
"Günaydın."
"Sana da günaydın. Ne zaman kalktın?"
"Bir saat oldu sanırım. Koşudaydım." Çenemle elinde tuttuğu kitabı işaret ettim. "Ne okuyorsun?"
"Bilmiyorum. Adına dahi bakmadan raftan bir tane seçtim."
Bu, buradayken sıkıntıdan patlıyorum demenin başka bir çeşidi olsa gerekti.
"Konusu ne?"
"Arkasındaki özeti okumadım ama sanırım aşk." derken kaşları inip kalktı. Hayal kırıklığına mı uğramıştı yoksa tiksinmiş miydi anlamıyordum ama buradan bakıldığında şimdiden sıkılmış olduğu belliydi. Yine de neden okumaya devam ettiğini anlamamıştım. Ben çok kitap okuyan birisi değildim ama okumaya başladığım herhangi bir kitap beni çektiyse onun sayfalarını açıp zaman zaman göz gezdiren tiplerdendim. Eğer okumaya başladığım kitap sonradan güzelleşeceğini bilmeme rağmen ilk sayfalardan beni kendine çekmiyorsa onu rafıma geri koyardım ya da birine hediye ederdim.
