GÜLLER VE PARA

GÜL KOKUSU HER YERDE

BAŞLAMA TARİHİNİZ BURAYA 

SOSYAL MEDYA HESABIM:CAcerar

SELAM ❤🙌

Her şeyin bittiği bir gece vardır. Biten gecenin sabahında insanların eline iki seçenek geçer: ölmek ya da yaşamak. Peki, her şeyini kaybetmiş bir insan yaşayabilir miydi? Hayır, sadece nefes alırlar. Ben mi? Ben ne yaşıyor ne de nefes alabiliyorum.

Bana nefes veren annem,gözlerimin önünde öldürüldü. Bana hayat veren babam, gözlerimin önünde katil oldu. Ne uğruna? Para

Benim elimde ne kaldı? Müzik çalarım. Kaç yaşındayım? 17 Okuyor muyum? Evet Nerede yaşıyorum? Teyzemin yanında. Yalnız mıyım? Buna kesin bir cevap verebileceğimi düşünmüyorum. Şuan ne yapıyorum? Ölüyorum...

Bugün hava o gece gibi esiyordu. Aldığım tek koku, barut kokusu. Aldığım tek tat, kanın tadı. Ayaklarımı bir öne bir arkaya sallamaya başladım. Müzik sesi, şehirin gürültüsünü bastıyordu.

Elimdeki silah birazdan şakaklarım da güllerin açmasını sağlayacaktı ve ben yüksek gökdelenin çatısında müzik eşliğinde dans ederken İstanbul, benim güllerimle renk alacaktı. Şölen yaşamak için harika bir gece tercih etmiştim.Babamla annemi kaybettiğim gün.

17 Nisan 2022 gününün üstünden bir yıl geçmişti. Ben yeni bir okula başlamış teyzemin değişiyle harika bir hayata başlamıştım. Gözlerimi kapatıp yanımda bulunan gazozu aldım. Öldüğüm son gün en sevdiğim içeceği içmeden ölmeyecektim. Yanında da sigara bulunuyordu.

Gazozu yanıma tekrardan koyup sigara paketine uzandım. Siyah kaplı ambalajının üstündeki beyaz saydamlık paketin daha yeni olduğunu gösteriyordu. Sigarayı açtım ve içinden ince bir dal aldım. Kibrit kutusunu cebimden çıkartıp yaşadığım son günün altında kaldım.

Annemin sarı saçları gibi saçlarım vardı eskiden fakat güneşliğim kararmış ve beyaz tenimin karanlığa gömülmesine izin vermişti. Gözlerimde elmas parıltılar artık parıldamayı bırakmış sadece işlevini yerine getiriyordu. Uzun olan saçlarım, özgürce uçmak yerine kanatlarını tek tek kesmişti.

Gösterişli bir şekilde ışığımı yaymayı çok severdim ama cümlenin olumsuz olan tarafında takılı kalmıştım. Bana acın geçecek diyen herkese karşı sinirim oluşmuştu ama en çok intikamı ailemi dağıtanlara göstermek istiyordum ve elimde şuan onların kanları vardı.

Pişman mıydım? Katil olmak istemiyordum ama olumsuz taraf intikam acımı dindirdi. Ya polisler beni götürecekti ya da ben bu gece son dansıma kalkıcaktım. Babama ne oldu? Hikayenin sonuna kaldık.

Öldürdüğüm insanların çocuklarına ne oldu? Benim kaderim artık bizim kaderimiz oldu.Ortak bir miras barındırıyoruz ama ben miras bırakacak kadar güçlü bir insan değildim. Çatı katının kapısı zorlanıyordu. " Geri çekilin ateş edeceğim!"

Kapının diğer tarafında bana adalet gösterecek insanlar duruyordu ama ben hiç bir zaman adalete inanmamıştım. O yüzden ortada bir karar olacaksa sadece güçlü olanın kararı olmayacaktı benim kararım olacaktı. Kararım; ölmek...

Bir el ateş sesi yankılandı ve sonra içeri üç polis memuru girdi.Yanında ise teyzem bulunuyordu. "Hanımefendi burada olamazsınız. Lütfen uzaklaşın." diye teyzemi itekliyorlardı.

Teyzem, çok güzel görünüyordu. Annem gibi upuzun sarı saçları, orman rengi gözlerinin arasındaki bal ve giydiği mükemmel gelinliği ile. Akan rimeli yine onu çirkin yapamamıştı hatta göz rengi ortaya çıkmıştı. Belki de ağlamaktan gözleri bu kadar güzel gözüküyordu. Gülümsedim. Annem karşımda gibiydi.

Son günlerinde tek yaptığı şey ağlamak olan annem, aklımın en ugraş dolu tarafında yer edinmişti. Sigara artık elimde değil aşagıya doğru düşmüştü. " Beyza, gel buraya lütfen!" Umut dolu gözleri bana umut vermiyordu.

Farkındalık oluşturmamıştı bile. Ben hiç birşeyi olmayan biri değildim. Elimde olan tek bir şey vardı. Nefesim. O da artık Allahın elinde olacaktı. Büyük bir inanca sahip bir kız değildim. Cennete gitme gibi bir umut bağlamayacaktım. İstediğim tek arzu, annemdi.

Bu zamana kadar faydalı hiç bir şey yapmamıştım. Yapsam bile hor görülmüştüm. Bu iki duygu ömrüm boyunca etrafımdaydı; beceriksizlik ve hor görülmek. Yenemedim ve denemedim. Şimdi ilk defa elime yüzüme bulaştırmadığım bir işi becermiştim.

" Hayatın içinde benim gibi insanlar olacaktı. Neden intikam duygusunu hiç düşünmediniz?" Üniforma giymiş göbekli ve kısa olan keskin bakışlı polis memuru öne doğru adım attı. " Soruma cevap vermeyecek misin? " duraksadım ve yaka kartına baktım. "Mehmet Farklı! Soy adınıza bayıldım."

Bana doğru geliyorlardı. Bunu yapmak istemezdim. Göbekli polis memuruna doğru nişan aldım. Düşünmeden bacağına sıktım. Derin acı çekiş bütün bir çatıyı hatta İstanbul'u inletmişti. " Cevap alamamak canımı çok sıkıyor."

Teyzem, polis memuruna bakakalmıştı. Bunları görmesini istemezdim ama hiç bir şey benim yüzümden değildi. " Paran var mı?" Silah, teyzeme doğru bakıyordu. Polis memurunu çatıdan indirmeye çalışıyorlardı. İzin vermedim. " Eğer orada kalmazsanız beni hiç yakalayamazsınız.Elinizdeki teçzihat sizin adaleti sağlamanızı engeller."

Teyzem ellerini gözlerine koymuş inanamıyor gibiydi. " Ben... ben ne yapacağımı bilemiyorum." Kahkaha attım. " Paran var mı? kahkahamın ardındaki hiddetin sebebi hesap sormaktı.

Sinirimin şiddeti, bedenimi dalgalandırıyor ve gözlerimin sulanmasına neden oluyordu. " Ne demek istiyorsun ?" Sinir krizi geçirmek üzereydim. Annemler para isterken de bu haldeydiler. Cevaplardan ve çözüm yollarından kaçmışlardı.

" Gerizekalı mısın teyze ? Para diyorum para! Var mı? " Burnunu çekti ve kendine çekidüzen vermeye başladı. " Biliyorsun." Hissizleşmişti. İki üç kuruş için aynı gün beni öldüreceklerdi. " Allah senin belanı versin!" bugün için yazarın bana yazdığı kelimeler bitmişti. Yazar ne yazacağını düşünmüş gibi bulunduğum ortam bir anda donuklaşmıştı.

Geçmiş hızla kapıların ardından bana kokular ve tadlar vermeye başlamıştı ve barut kokusunun kana bulaştığı ilk suç mahallinin ortasındaydım. Ellerimden kayan silahın çıkardığı tok ses yayılırken dengemi sağlayamadım ve son dansım gülsüz oynamaya başladı ama müzik bittiğinde güller beyaz tenimin her bir yanında tohumlarını açacaktı.

Hikayemin başlangıcında gezinelim ve ilk higanbana çiçeğinden güle dönme kararıma gelelim