Ξαπλωμένη πάνω στον μοιρό σου μας σκέφτομαι κάθε βράδυ στο μπαλκόνι όπου έριξες τόση δουλειά για τα φτιάξεις. Να κοιτάμε τα άστρα ενός πεντακάθαρου ουρανού όσο μου χαϊδεύεις τα μαλλιά. Να τα θαυμάζεις όπως θαυμάζεις εμένα σε στιγμές που είμαι απλά, ο εαυτός μου. Τα μάτια σου να λάμπουν πιο φωτεινά από τα άστρα.
Και δεν υπερβάλλω. Μπορεί τα άστρα να είναι ουράνια σώματα που δημιουργήθηκαν από έκρηξη, αλλά τα καταγάλανα μάτια σου νιώθω πως ... είναι η έκρηξη, ή τουλάχιστον, αυτο προκαλούν μέσα μου.
Διέξοδος μας η γαλήνη που δημιουργούμε ο ένας στον άλλον. Περάσαμε και οι δύο το χάος παραμορφωμένο σε διαφορετικές περιόδους και ανθρώπους και συνειδητοποιούμε πως απλά, αυτό που χρειαζόμαστε, είναι η ησυχία και η σιγουριά που τα κορμιά μας εκπέμπουν.
Όχι, δεν υπερβάλλω, ξέρω πολύ καλά τι λέω και τι νιώθω. Και ξέρω επίσης πολύ καλά ποιος είσαι και τι έχεις περάσει . Σε θαυμαζω. Εύχομαι κάποια στιγμή αυτή η σιωπή που κρατούσες τόσο καιρό να αφεθεί πίσω. Να χορέψεις για πρώτη φορά στον ρυθμό της αγαπημένης σου μουσικής χωρίς να την θεωρείς το μοναδικό σου στήριγμα στην ζωη.
Το ξέρω πως όποια δυσκολία και αν αντιμετωπίσουμε, θα είσαι εδώ. Θα είσαι το καρφί όταν θα χρειαστεί να βαρεσω με σφυρί. Είσαι το σπίρτο μου στην φωτιά. Θα μεγαλωσεις για να με προστατέψεις και θα μικραινεις αμέσως για να χωρέσεις στην αγκαλιά μου. Είσαι ένα κομμάτι μου πλέον. Και το ξέρω γιατί είσαι εσύ... Ένας υπέροχος άνθρωπος που αγαπάει βαθιά.
Και κάποια στιγμή θα κάνουμε αυτήν την ρομαντικη βαρκάδα. Η θάλασσα θα λάμπει και ο ουρανός θα μας υπενθυμίζει το ποσο μικροί είμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά δεν με πειράζει, γιατί όσο ασήμαντοι και να είμαστε στο σύμπαν όλο, εμένα ο κόσμος μου είναι το μυαλό μου, και αυτην την στιγμή αυτό που το κυριαρχεί είσαι εσύ.
Και δεν έχεις ιδέα πόσο το γουσταρω, χωρίς υπερβολή.
Σ'αγαπω.
