Άραγε... Τι κάνουμε σε αυτήν την ζωή εν τέλει; Μπήκες στην βιομηχανία αναπαραγωγής πλαστών αντιγράφων από τα έξι σου και μετά αναρωτιέσαι γιατί δεν νιώθεις άνετα στα 26 σου.
Πηγες σχολείο, έμαθες αλφαβήτα και μαθηματικά. Ψαχτηκες λίγο για ιστορία και τα σχετικά. Και μετά;
Μετά βγήκες στην αγορά. Κάνεις το ίδιο πράγμα που κάνουν τα υπόλοιπα παιδιά. Ποτό , σεξ και καμιά μαλακια για να περάσεις καλά. Αλλά ας το κόβω πια με την ριμα γιατί δεν το έχω αρκετά.
Τέλος πάντων. Βλέπεις...
Ο καθένας αντιλαμβάνεται τον κόσμο διαφορετικά. Αυτό ουσιαστικά είναι η έννοια της προσωπικότητας. Όλοι έχουμε, αλλιώς όμως τον εμπεδώνουμε. Και δεν το κάνω όλο αυτό για να το παίξω παντογνωστρια ή υπεράνω, άλλωστε στον καθρέπτη μου ξέρω καθημερινά ποια κοιτάω . Είμαι αυτό που είμαι, και είμαι οκ με αυτό, θεωρώ.
Τι μας κάνει όμως ξεχωριστούς; Όλοι μας μπήκαμε στο ίδιο μηχάνημα ανατροφής αλλά... Γιατί είσαι διαφορετικός; Γιατί είσαι εσύ, αυτός;
Η αλήθεια είναι εγώ δεν θα ήθελα να ήσουν διαφορετικός. Παγωσες πάνω σε ζεστό καιρό και παρόλα αυτά είσαι ρομαντικός. Απίστευτο το πόση δύναμη εν τέλη κατέχεις γιατί αντί να φύγεις κάθεσαι και επιμένεις. Και φυσικά δεν θα σου το αναγνωρίσεις , γιατί να το κάνεις; Είναι ωραίο να κατηγορούμε τον εαυτό μας για αλλονων τα λάθη.
Βλέπεις, ο καιρός είναι γκρίζος και κρύος , οι άνθρωποι μουντοι και καθημερινοί , κάτι μέσα μου όμως λάμπει και είναι διαφορετικά, ο ίδιος δρόμος που περπατώ άλλαξε ξαφνικά. Είσαι η ανοιξιάτικη πασχαλιά που φύτρωσε στο κέντρο της Μόσχας. Και αντί να την θαυμάσουνε την καίνε κιόλας. Αν δεν μπορεί να ζεσταθεί ο άνθρωπος τι θα κάνει; Θα θυσιάσει την αγάπη για την δική του ανάγκη.
Αλλά δεν πειράζει γιατί το έχεις μάθει. Έχεις αναγεννηθει από τις στάχτες σου, το έχεις ξανά κάνει. Δείχνεις κατανόηση , το καταλαβαίνεις όσοι και να φύγουν εσύ ο ίδιος μένεις.
Πάντως όσο και να καεις, πασχαλιά παραμένεις. Και όσο και να μην το θέλεις.
Πάντα θα μυριζεις όμορφα και ανοιξη θα προσφέρεις. Και μην το ξεχάσεις. Κάποιοι δεν θυσιάζουν την αγάπη για την ανάγκη.
Να προσέχεις.
