Γενικά δεν περίμενα ποτέ μου να είμαι τόσο φοβισμένη για το μέλλον.
Και ας τα βγάλω γενικά από μέσα μου όλα μπας και ηρεμήσω για κανένα 5λεπτο.
Όλα αυτά τα απανωτά λάθη που με έχουν φέρει στην φάση που είμαι τώρα. Απλά μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω.
Είμαι 20 χρονων.. ναι , οκ είμαι ακόμα μικρή, έχω την δυνατότητα να κάνω 1200 λάθη ακόμα. Παρ'ολα αυτά δεν ξέρω τι αποφάσεις να πάρω πλέον.
Σπούδασα κάτι που από την πρώτη μέρα της σχολής απλά συνειδητοποιησα ότι πάω να κάνω ένα μεγάλο λάθος στην ζωή μου. Και είμαι τώρα εδώ. Ακόμα. Μετά από 3 γαμημενα χρόνια σε μια σχολή 2 χρόνων, να παλεύω να μην χάσω τον εαυτό μου στην πρακτική. Να συναναστρέφομαι με ηλίθιους ανθρώπους, ανθρώπους που με εκμεταλλεύονται και δεν συμπεριφέρονται καθόλου καλά.
Αλλά δεν πειραζει, έπρεπε να το μάθω και αυτό. Αλλά δεν αντέχω άλλο έχω χάσει τον εαυτό μου.
Και το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Θα τα άφηνα όλα για το μεγαλύτερο μου άπιαστο όνειρο. Αρκεί να ήξερα ποιο είναι αυτό. Η ψυχή μου δεν φτερουγίζει για κανένα επάγγελμα. Για κανέναν τίτλο έξω στην κοινωνία. Δεν θέλω να είμαι παραγωγική αν αυτό που κάνω δεν το αγαπάω.
Η καραντινα με έχει καταστρέψει. Ίσως επειδή ξέρω πως όταν τελειώσει όλο αυτό θα αναγκαστώ πάλι να ξυπνήσω 6 το πρωί ενώ έχω κοιμηθεί απαίσια. Να φάω ένα γρήγορο πρωινό για να προλάβω. Να οδηγήσω μέχρι την άλλη άκρη της πόλης για να φάω 7 ώρες σκατα. Αλλά ναι, είμαι εργατική. Δεν λέω.
Αλλά αυτή είναι η καλύτερη μου κάλυψη. Η καλύτερη κάλυψη απέναντι στην οικογένεια μου για να μην ανησυχούν για εμένα. "Εντάξει κάτι θα κάνει, είναι εργατική"
Όχι.
Δεν θέλω να κάνω τίποτα.
Ο Γιάννης με είπε πως είναι καλύτερο να μην ξέρουμε τι θέλουμε. Γιατί είναι πιο περιπετειώδες από το να είσαι κατασταλαγμένος στην ζωή σου. Είναι ίσως το πιο αισιόδοξο πράγμα που έχω ακούσει εδώ και καιρό.
Απλά δεν ξέρω που οδευω για ακόμα μια φορά. Ίσως αυτό που με ηρεμεί λίγο είναι να ξυπνάω το πρωί και να δουλεύω στο σπίτι μου μαζί με το καφεδάκι μου και το σκυλί μου ή γατί μου. Δεν με συναρπάζει. Αλλά με ηρεμεί.
Αλλά με το που σκέφτομαι ότι η ζωή μου απλά θα είναι όπως όλων των άλλων πάλι πέφτω. Γιατί δεν το θελω αυτό. Θέλω να είμαι ήρεμη. Και δυστυχώς έχω να νιώσω ηρεμία πολύ καιρό.
Τέλος πάντων. Δεν νομίζω να ηρέμησα και πολύ. Ας αφήσω να περάσει και αυτο το βράδυ.
