Αφήνω το μυαλό μου να ταξιδέψει σε στιγμές που θέλω να είναι είτε τώρα, είτε στο κοντινό μέλλον , είτε στο μακρυνό.
Να μπορώ να έχω τον καφέ μου, την άνετη πολυθρόνα μου και το βιβλίο μου.. να ταξιδεύω και να ξεκουραζω το μυαλό μου.
Να παίζω games που με γεμίζουν συναισθηματικά..
Να δουλεύω σκληρά και να περνάω καλά. Να βρίσκομαι με άτομα γύρω από τον χώρο αυτό που θα μπορώ να βγω έξω για καφέ και να μπορώ να πω δυο τρεις κουβέντες.
Να έχω στεναχώριες οι οποίες ξέρω πως είναι παροδικές και κάθε μέρα θα γίνεται όλο και καλύτερη.
Και στην τελική, καταλαβαίνω πως με τον εαυτό μου μπορώ να περάσω όμορφα, και αυτα είναι τα λόγια μιας συγκεκριμένης καθηγήτριας που μου έμειναν.
Πώς ο άνθρωπος που αντέχει να μείνει μόνος του, είναι ελεύθερος και πιο δυνατός.
Και αυτό νιώθω πως θέλω να γίνω.
Ένας άνθρωπος που δεν έχει ανάγκη κανέναν γιατι ο εαυτός του είναι το μοναδικό άτομο που θα μείνει δίπλα του θέλει δεν θέλει.
Και αν όλοι με αφήσουν ξαφνικά, ξέρω πως εγώ είμαι εδώ και τα πράγματα θα πάνε καλά. Γιατί μέσα στο μυαλό μου μπορώ να δημιουργήσω ότι ακριβώς θέλω.
Αυτό είναι ψυχασθένεια; Ας είναι.
Εγώ χαίρομαι ....
