26 Σεπτεμβρίου και φέτος και έχει γκρίζο καιρό. Όπως τότε που με φιλουσες και ένιωθα πως η φλόγα που έλειπε από τον τότε γκρίζο ουρανό εγκλωβίστηκε μέσα μου.
Καιγομουν ολόκληρη εκείνη την ημέρα και ακόμα καίγομαι, μου αρέσει η τέτοιου είδους ζέστη.
Θάνατος τα μάτια σου μωρό μου. Με σκοτώνουν με κάθε βλέμμα σου και ταυτόχρονα μπορούν να με ξαναγεννησουν όποτε θέλουν.
Σε συναυλία έβγαλες τον εαυτό σου εκείνη την ημέρα, ακριβώς πριν τρία χρόνια και εγώ ένιωθα πιο αληθινή από ποτέ.
Πρόβλημα από την πρώτη στιγμή ήσουν. Πρόβλημα το οποίο με οδήγησε στην μεγαλύτερη λύση. Αυτό που χρειαζομαι στην ζωή μου.
Πεισματάρης μέχρι αηδιας αλλά σ'αγαπαω όπως και αν είσαι.
Γιατί κανένας, μα κανένας δεν μπορεί να με κάνει να νιώθω τόσο ξεχωριστή αλλά και ταυτόχρονα τόσο μικρή για εσένα.
