Γραφεις , σβήνεις , γράφεις , σβήνεις.
Έτσι πάει καιρό τώρα.
Αλλά είναι καλύτερο να μιλήσεις σε β ενικό γιατί νιώθεις πως αφαιρειται από πάνω σου ένα μέρος τους προβλήματος σου.
Όχι όχι, δεν φταίω εγώ. Αλλά εσύ.
Εσύ φταις που ένιωθες πίκρα.
Εσύ φταις που θα μπορούσες να κάνεις περισσότερα για όλους.
Εσύ φταις που γίνεσαι εγωιστρια και δεν βλέπεις με ανοιχτά τα μάτια τι είναι καλύτερο για εσένα.
Είναι όλα τρέλα γιατί μιλάω στον εαυτό μου σαν να είμαι δύο εγώ , ή και τρεις, ή και τέσσερις.
Αλλά δεν με πειράζει. Γιατί τα προβληματα άλλων έγιναν και δικά σου και αυτό έπρεπε να αποτρεψεις εξ αρχής. Αλλα δεν πειράζει.
Έτσι μαθαίνεις. Όταν σε περίοδο πίεσης βρίσκεις λέξεις κλειδιά και αναγεννιεσαι.
Και είμαι κάτι περισσότερο από γκρίνια και στεναχώρια.
Το κεφάλι μου τρέχει μέρα νύχτα και χαίρομαι που όλως τυχαίως το έχω αυτό.
Είναι ότι πιο σημαντικό έχω και δεν θέλω να το χάσω ποτέ.
Λέξεις κλειδιά άκουσα και νιώθω καλύτερα γιατί ψυχικά ήμουν τόσο κουρασμένη.
Και θα γυρίσω να πω πως είμαι καλά και τα κατάφερα. Μπόρεσα να κάνω αυτό που θέλω και το έκανα με την αξία μου. Κανένας δεν με βοήθησε .
Και σε ευχαριστώ που πίστεψες σε εμένα (εαυτε) μου.
Θα με προσέχω πολύ από εδώ και στο εξής. Και ολα να μαυρίσουν και να φύγουν εγώ θα είμαι εδώ.
Και σε ευχαριστώ. Θα τα πούμε κάποια στιγμή στο μέλλον.
