ပိတောက်တစ်ခက်ထန်းတစ်လက်

အခန်း(၉)

အုံ့ဆိုင်းမှိုင်းရီလှသော တောအုပ်အလယ်ဝယ် မြင်းလှည်းနှစ်စီးသည် တရွေ့ရွေ့သွားနေလေသည်။မြေသားလမ်းကလေးပေါ်တွင်တော့ ရွက်ကြွေများသည် ခြောက်သွေ့ဝါကြန့်မနေပေ။စိမ်းစိုနေဆဲဖြစ်ပုံမှာ နေပြောက်ပင်မထိုးနိုင်သော သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်ကြောင့်ဖြစ်နိုင်၏။ကျေးငှက်များမှာ တစ်ပင်ပြီးတစ်ပင်ကူး၍ မြင်းလှည်းကို အဝေးမှ အကဲခတ်နေလေပြီးတကျီကျီမြည်သံပေးလျက်ရှိသည်။

မြင်းလှည်းနှစ်စီး၏ အရှေ့အနောက်တွင်တော့ မြင်းလေးကောင်ကိုယ်စီစီးနေသော အစောင့်ရှစ်ဦးရှိနေလေသည်။မြင်းလှည်းအတွင်းမှ လူတွေကတော့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက် သတိအနေအထားဖြစ်နေပေသည်။ဘေးတွင်လည်း ဓားအားအသင့်အနေအထား ချထား၏။

လေတစ်ပြိုက်သည် သုတ်ခနဲဝေ့တိုက်လာသည်။တောအုပ်သည် လူသူသံကင်းမဲ့နေဆဲပင်။ရွက်ကြွေတချို့သည် လေထဲတွင် ပြန့်ကြဲကျလာလေ၏။မြင်းပေါ်က အစောင့်ရှစ်ဦးမှာ ချက်ခြင်းပဲခါးမတ်သွားပြီး ကျောပေါ်ရှိဓားအား ဆွဲထုတ်လိုက်ကြသည်။

" ဘာဖြစ်လို့လဲ "

မြင်းလှည်းထဲမှလူသည် ဓားထုတ်လိုက်သည့်အသံကြောင့် အတွင်းမှလှမ်းမေးသည်။

" မသင်္ကာစရာအခြေအနေကြောင့်ပါ "

မြင်းပေါ်မှအစောင့်တစ်ဦးသည် ပြန်ဖြေ၏။ထိုအခါ မြင်းလှည်းထဲမှလူသည် ဓားကိုကိုင်ယူထားပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်သည်။ဤလမ်းမှ လာမည်ဆိုကတည်းက သူတို့သည် ဓားပြများနှင့်ကြုံတွေ့ရမည်ကို ကြိမ်းသေမုချသိထားသည်။သို့သော် သွားလာဖို့ရာသည် ဤလမ်းမှလွဲ၍ အခြားလမ်းမရှိပေ။ထို့ကြောင့် လက်ရွေးစင်ကြေးစားဓားသမားများကိုငှား၍ လိုရာခရီးသို့ လာရလေ၏။ယခုတော့ဖြင့် ဓားပြများနှင့်ထိပ်တိုက်ဆုံတော့မည်ထင်ပါ့။

ထိုစဉ်တွင် သစ်ပင်‌များပေါ်မှ သစ်ရွက်ကလေးများလှုပ်ခါသွားပြီး 'ရွှတ်' ခနဲမြည်သံနှင့်အတူ မြှားတံများသည် လေထဲတွင်ဝဲပျံလာသည်။၎င်းတို့ဦးတည်ရာသည် မြင်းပေါ်ရှိအစောင့်များပေါ်သို့ ဖြစ်သည်။သို့သော် အစောင့်များမှာ လွယ်လင့်တကူခြုံခိုတိုက်ခိုက်၍ရသူများမဟုတ်ပေ။သူတို့သည် ဓားပြားများဖြင့် မြှားတံများကိုလွှဲရိုက်ပြီး မြင်းပေါ်မှခုန်ဆင်းလိုက်ကြသည်။မြင်းကိုအကာအကွယ်ယူ၍ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲခတ်လိုက်ကြ၏။ပတ်ဝန်းကျင်တွင်တော့ သက်ရှိသက်မဲ့များမှာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေဆဲပင်။အစောင့်များသည် မျက်ဝန်းကိုမှေးစင်း၍ သစ်ပင်များပေါ်သို့ ချောင်းမြောင်းကြည့်လိုက်သည်။သစ်ပင်များမှာ အကိုင်းအခက်များဖြင့် အုံ့ဆိုင်းထူပိတ်နေ၍ လူခိုနေသည်လား သဲသဲကွဲကွဲမမြင်နိုင်ပေ။သူတို့သည် သတိကိုအလွတ်မပေးဘဲ ဓားပြားအားခန္ဓာကိုယ်ရှေ့တွင် အသင့်ကာထားလေ၏။