Pinokyo Patronum

Öfke

😠😢🍀

Keyifli okumalar

Günler geçiyordu. İşe, eve, her şeye alışmış bir Barlas' a alışamamıştım. Bazı ortak görüşmelerde mecburen bir araya gelmek zorunda kalıyordum. Yiğit beni yalnız bırakmamaya çalışıyor ama bazı durumlarda yalnız oluyordum.

Barlas ise Yiğit varken de yokken de toplantılarda hiç konuşmaz sadece gözlerimin içine bakardı. Yine tek kaldığım bir toplandıdaydık. Barlas yine gözlerini dikmiş bakıyor. Allahım nasıl hasret kaldım o gecelerine. Salak salak konuşma Adel ne çabuk unutmaya hazırsın sana yaptıklarını.

Asla unutmadım, unutmayacağım da bana bakmasından rahatsız olduğumu belirtmek için bende kaşlarımı çatıp baktım, baktım ama hiç umrunda değil. Offf bu adam beni delirtecek.

Toplantı sonunda bitmiş yeni bir iş almıştık. Hiç ortak olmak iş istemesemde çok iyi bir projeydi.

Yavaş yavaş odadan çıkmaya başladık. Birkaç kişi kalmıştı.

"  Adel hanım bir Kahve içelim mi?"

" Çok teşekkür ederim Barlas bey, çıkmam lazım" dedim. Yanıma doğru gelmeye başladı. Gelme gelme, kokusu bile aynı biraz kısık sesle

" eğer gelmezsen kolundan tutup, seni çıkarırım burdan" dedi. Yapardı da rezil olacaktık insanlara gerçi yaptığı rezilliğin yanında bu neydi ki.

" sakın bana dokunma, tamam geleceğim"

"şöyle geçelim buyrun" dedi. Odasına doğru yol aldık tabiki benim eski odama aynı zamanda.

Odaya girdiğimde herşey yerli yerindeydi. Masam bile öylece duruyordu. Kaldırmamış.

"otursana"

" gerek yok neden bunu yaptın"

"sadece konuşmak istiyorum Adel lütfen"

"anlaşılan konuşmadan peşimi bırakmayacaksın, tamam konuşalım ama sonra beni rahat bırak"

"Hadi gel otur" demesiyle telefonum çalmaya başladı. Masasının karşındaki koltuklardan birine oturdum. Oda karşımdaki koltuğa

" Efendim Aşkım " arayan Yiğit' di.

" anladım Barlas yanında" diyip gülmeye başladı.

" Evet, bitti toplantı bir Kahve içip geleceğim yanına"

"Adel bak lütfen dikkat et"

"Tamam merak etme, bende seni seviyorum"

"Adel çok fena edeceksin adamı" diyip güldü.

" görüşürüz" diyip telefonu kapadım.

Barlas gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Çok öfkeli olduğu ve kendini tuttuğu her halinden belli.

"Evet Barlas bey sizi dinliyorum"

"bana bey deme diye kaç kere söyledim"

"başka hitap şekli mümkün değil de ondan" dememle derince nefes alıp verdi.

"Adel o adamın sende başından beri gözü vardı biliyordum ve sana bunu söylememe rağmen inanmıyordun bak sonuç ortada"

"Barlas bey evliliğimi konuşacak en son insan bile değilsiniz. Hele eşimle ilgili konuşmak sizin haddinize düşmemiş, şimdi başka birşey yoksa çıkmam lazım"

"Adel gitme" demesiyle kalbim acıdı. "gitme yine, çok özledim seni hergün aradım heryerde aradım ama bulamadım. Öyle pişmanım ki öyle çaresiz, senden bin defa özür dilerim. Evet önceleri bir durum üzerine senle yakınlaştım ama sonra sonra..."