Pinokyo Patronum

Ölüm / Yaşam

🥺🥺💕🍀

Keyifli okumalar

Evden nasıl çıktık nasıl gittik farkında bile değilim hiçbirşeyin. Doğruca acil girişini buldum.

" Adel, Adel Demir" diyebildim sadece.

Üçüncü kat ameliyatı devam ediyor. Ameliyat mı? Hemen yukarı koştum. Koridorda Yiğit,asil,baver ve mert vardı. Benim geldiğimi görünce Yiğit hemen yanıma yöneldi.

"iyi mi? Çocuklarım nerde?"

"sakin ol biraz, çocuklar Meyra ve melodi ile birlikte"

"yiğit nasıl olmuş ne olmuş Allah aşkına birşey de"

"akşam bizimle konuşmak istediğini ama önce daha önemli bir konuyu hakketmeliyim deyip çıktı evden sonrası işte..."

Sonra yığıldım olduğum yere, yanıma birinin gelip omuzlarımı tuttuğumu biliyorum. Başımı kaldırdığımda Asil 'i gördüm.

"yapma böyle bırakma kendini, Adel inatçıdır atlatacak" dedi.

"bir iyi olsun isterse yine kızsın bana... "

O arada babam, toprak ve Berra gelmişti. Asil ve diğerleri ile sarıldılar. Sonra babamın bir ara Asil ile konuştuğunu gördüm.

Kaç saat olmuştu. Neden kimse çıkıp birşey demiyordu. İnsan ne yapar ne düşünür bilmiyorum.herşey durmuş gibi zaman almayı bırakmış gibiydi.

Saatler sanki gün olmuştu. Delirmemek elde değil. Sonra ameliyathane'nin kapısının açılması ile hepimiz ayaklanıp doktora doğru koşmuştuk resmen.

"iyi mi? Nasıl durumu" dedi hemen Asil

"iyi ameliyatı zor geçti hatta bir ara..." dediğinde doktor hepimiz ağından çıkacak cümleyi bekliyorduk.

"bir ara kalbi durdu" demesiyle ben öldüm. Yüzümüzdeki endişeyi fark etmiş olacak ki

"merak etmeyin şuan geyet iyi, herşey yolunda sadece uyanmasını bekleyeceğiz, biraz zaman alabilir o kadar, şimdi yoğun bakıma alınacak uyanınca normal oda'ya alınacak, tekrar geçmiş olsun"

"Çok teşekkür ederiz" Dedi Asil. Gözlerim babamı buldu.

"baba, çok şükür iyi, Allah onu çocuklarına, bana, bize bağışladı" diyip sarıldım. Oda bana sıkıca sarıldı.

"Çok şükür oğlum"

Sonra hepsine sarıldım tek tek ve Asil hemen Meyra ya haber verdi. Allahım çocuklarım da iyi çok şükür. Ölümle yaşam Arasındaki ince çizgiyi görmüş oldum. Adel 'e birşey olsaydı bende olmazdım yok olurdum.

Hele bir uyansın beni affedene kadar kapısından ayrılmayacağım. Onu o kadar çok seviyorum ki, resmen canımdan can gitti. Bittim.

Daha sonra yoğun bakım odasına aldıklarını söylediler. Odanın camından gördüm nasılda yatıyor öyle ne olur erken açsın gözlerini çabuk uyansın. Delirmemek elde değil.

Odadan çıkan hemşireye hemen sordum.

"görebilir miyim?"

"doktor bey bir kişi girebilir dedi ve sadece beş dk" Asil 'e bakınca sen gir dercesine gözlerinin açıp kapadı.

"Çok teşekkür ederim Asil" diyip hemen üstümü giyindim. Odaya girdiğimde yüzüne baktım sadece yara ve ezik izleri vardı.

Ellerini tuttum, avuçlarımın içine aldım.

"Adel, güzel sevdiğim,çocuklarımın annesi, çok korkuttun beni, bizi. Çocuklarımız iyi sende iyi ol her zaman. Seni öyle çok seviyorum ki, lütfen uyan biran önce, o güzel gözlerine bakmadan yaşayamam ki" sonra elini öpüp çıktım odadan.