ruhumdan dökülen bin parça
bana seslenmeye, fısıldamaya devam ediyor
yetmiyor ellerim uzanmaya
açığa çıkan günahlarım gibi aynı,
tebessüm edip dans ediyorlar
yaralı ellerim yetmiyor
yetmiyor gözyaşlarımı silmeye
bana bakıyorlar, istiyorlar
istiyorlar son kalan ruhumu
fısıldıyorlar kanayan yüreğime doğru
uzaya süzülen nefeslerim sanki yankılarım
doldurmuyor ciğerimi, duymuyor haykırışlarımı
ruhumdan dökülen bin parça
beni yalnız bırakıyor
mezarımı kazan bin parça
cenazemin hayalini kurduruyor
kaybolmuş ve yitmişim çoktan
zapt edilemez bir yıkımın fısıltlarını duyuyorum kulaklarımda
fısıldayan ruhlarım resmetti göz kamaştıran karanlığımı çoktan
korkularım beni kör etmişken,
geç olmuştu her şeyin yitip gitmesini anlamam
ŞİMDİ OKUDUĞUN
souls' requiem
Poesíagömdüm vicdan azabımı toprakla birlikte, değildi benim noksanlığım amansız kaderim
