bir zamanların altın çağı
bugünün lekeli diyarı
ağladık ve bağırdık ona
bak şimdi hapsoldun ağaca
teselli etmediler bizi,
kaybettik parıldamamızı
lekeli saydı kimimizi
altın olan, öfken kimeydi?
bir zamanların altın çağı
şimdinin kirli diyarları
ölümün de uğramadığı
yollar, olduysa birer mezar
altın olan, kime bu keder?
üstü karalanmış sayfalar
ki eskiden bembeyazdılar
aynı çarmıha gerilmiş kadar
onu bir ağaca astılar
ŞİMDİ OKUDUĞUN
souls' requiem
Poesíagömdüm vicdan azabımı toprakla birlikte, değildi benim noksanlığım amansız kaderim
