koskoca dünya senin arkanda
bütün mektuplar senin postanda
tüm doğa senin mezarında
senin için gözyaşı döküyorlaryok oluşunun ardından geçen onca süre
aklımdan çıkmayan o gülümseme
bak mezarının başındaki çiçeklere
senin için gözyaşı döküyorlarher gün gördüğüm bomboş sıra
gözlerini ve kulağını kapa,
kalbini dolduran hıçkırıklara
yoksa sen de duyuyor musun?çok acı bir tadı vardı ölümünün
bulanık görüntülerin hâlâ duruyor zihnimde
kurumuyor çamurları yağmurlu gününün
donuk görüntülerin ölüyor yavaşça zihnimdebil ki, soldurmayacağım çiçeklerini
bil ki, anacağım seni
bil ki, taşıyacağım gülümsemeni
bil ki, unutmayacağım seni
ŞİMDİ OKUDUĞUN
souls' requiem
Poesíagömdüm vicdan azabımı toprakla birlikte, değildi benim noksanlığım amansız kaderim