လက်ထဲမှာရှိနေတဲ့ ပိုက်ဆံတွေကိုကြည့်ပြီး ရထာသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ လစာထုတ်ပြီးပြီးချင်း ဟိုအကြွေးဆပ် ၊ ဒီအကြွေးဆပ် ၊ ရေဖိုး ၊ မီတာခ ၊ အိမ်လခနဲ့တင် လက်ထဲမှာ ဘာမှမကျန်တော့။
ဒါကိုသူလစာရရင် ပေးဖို့ ကျွေးဖို့မျှော်လင့်နေတဲ့ အမျိုးတသိုက်ကရှိနေသေးတာကြောင့် စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နဲ့ ခေါင်းကို တဗျင်းဗျင်းမြည်အောင်ကုတ်ပစ်လိုက်သည်။
'' စောက်အာရုံတွေကို နောက်တယ်ကွာ ''
နောက်ဆုံးတော့လက်ထဲရှိနေတဲ့ ပိုက်ဆံလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ထုတ်သိမ်းပြီး ခေါင်းအုံးအောက်ထည့်သိမ်းလိုက်သည်။ ငယ်ငယ်လေးကထဲက ငွေကြိုက်တဲ့ရထာက ရသမျှမုန့်ဖိုးမှန်သမျှ ခေါင်းအုံးအောက်ထည့်ကာ အိပ်သည်။ ငယ်ငယ်ကဆရာတွေဆုံးမတတ်တဲ့ ကိုယ်ကစာကိုချစ်မှ စာကကိုယ့်ကိုပြန်ချစ်မယ် ဆိုတဲ့စကားကိုနမူနာယူကာ ငွေကို ရထာအရမ်းချစ်သည်။
တစ်ရာဆိုတစ်ရာ ရသမျှစုကာ သိမ်းထားတတ်ပေမယ့် အခုထိကို ရထာ့လက်ထဲ ငွေပိုငွေလျှံဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မရှိတတ်။ ရလာသမျှက တစ်နည်းမဟုတ် တစ်နည်းနဲ့ ပြန်ပြန်ထွက်သွားတတ်၏ ။
'' ဟဲ့ ရထာ ၊ ပြန်ရောက်ကထဲက အဲ့အခန်းထဲဝင်အောင်းနေတာ အခုထိကိုထွက်မလာဘူး ။ ရေလေး ဘာလေးချိုး ၊ ထမင်းလေးဘာလေးစားလေ ငါ့နှယ် ''
'' လာပြီ အမေရာ ၊ ကျွန်တော်လည်း အရွယ်ရောက်နေတာ ကိုယ်ဘာလုပ်ရမလဲ ကိုယ်သိပါတယ်။ နေရာတကာကိုလိုက်ပြောနေတော့တာပဲ ''
ကိုယ့်စိတ်နဲ့ကိုယ်အာရုံ ရှုပ်နေပြီဆိုရင် ဘေးနားကနေ ဘာလုပ် ၊ ညာလုပ်ဆိုပြီးခိုင်းတာကို သိပ်မုန်းတဲ့ရထာနဲ့ အမြင်မတော်ရင် လိုက်ပြောနေတတ်တဲ့ သူ့အမေနဲ့ တွေ့တော့တာပဲ ။
'' ပြောတာမကြိုက်ရင် မပြောဘူးဟေ့ ၊ နောက်လည်းဘာမှငါ့ကို လာမပက်သက်ကြနဲ့ ။ နင်တို့လည်း ကိုယ့်ဟာကိုယ်နေ ငါလည်းကိုယ့်ဟာကိုယ်နေမယ် ။ ဘယ်သားသမီးမှ ခယတောင်းပန်ပြီး မျှော်ကိုးပြီး မနေဘူး ။ ယမင်းမယ်တဲ့ တမယ်ထဲရှိတယ် ။ နင်တို့ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုလေ... ''
STAI LEGGENDO
A Tale of Two Hearts (Temporary Rest)
Narrativa generale𝑨 𝒎𝒆𝒎𝒐𝒓𝒂𝒃𝒍𝒆 𝒕𝒂𝒍𝒆 𝒐𝒇 𝒂 𝒔𝒊𝒎𝒑𝒍𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒓𝒆𝒇𝒓𝒆𝒔𝒉𝒇𝒖𝒍 𝒚𝒐𝒖𝒏𝒈 𝒎𝒂𝒏 𝒂𝒏𝒅 𝒂 𝒔𝒕𝒓𝒐𝒏𝒈 𝒃𝒐𝒚 𝒘𝒉𝒐 𝒊𝒔 𝒔𝒆𝒏𝒔𝒊𝒕𝒊𝒗𝒆𝒍𝒚 𝒄𝒂𝒓𝒓𝒚𝒊𝒏𝒈 𝒉𝒊𝒔 𝒇𝒂𝒎𝒊𝒍𝒚'𝒔 𝒃𝒖𝒓𝒅𝒆𝒏
